กลิ่นเสน่ห์

ยามได้กลิ่น ผายลม ของสมศรี
            ฉันกระปรี้-กระเปร่า เท่าถูกหวย
            ปานได้กิน สเต๊ก จิบเก๊กฮวย
            แกล้มข้าวสวย ร้อนร้อน ตอนกลางวัน

               ยิ่งวันไหน เนื้อทอง เธอท้องผูก
            กลิ่นยิ่งแรง ติดจมูก ถูกใจฉัน
            เหมือนปลาร้า ปลาเจ่า คลุกเคล้ากัน
            ทุเรียนพันธุ์ หมอนทอง ยังต้องอาย

               มีเงินทอง เท่าไร ไม่อาจซื้อ
            จะวอนตื๊อ ยื้อขอ ก็อย่าหมาย
            มิต้องตาม ถามไถ่ ให้วุ่นวาย
            ไม่มีขาย หรอกหนา อย่าหาเชียว

               เธอปรับปรุง กลิ่นได้ ไม่รู้จบ
            ตอนนี้พบ สูตรใหม่ ใส่ชาเขียว
            เพียงแย้มแย้ม ปล่อยปี๊ด มานิดเดียว
            ทั้งกลิ่นเปรี้ยว กลิ่นสะตอ ต่างออมา

               มิได้ดม สักปู้ด สูดสักหน่อย
            เป็นเงื่องหงอย สร้อยเศร้า เฝ้าโหยหา
            พานงุ่นง่าน หงุดหงิด คล้ายติดยา
            หมอวินิจ-ฉัยว่าบ้า ท่าจะจริง


ไอ้บ้า