อิฉันหมด ความหวัง เลยนั่งหง่าว
มีดวงดาว และเดือน เป็นเพื่อนฝัน
เหม่อมองฟ้า สีเทา เศร้าทุกวัน
จะประพันธ์ บทกลอน ก็อ่อนใจ
หรือภาวะ โลกร้อน มันกร่อนกัด
ฮวงจุ้ยจัด ผิดจุด สุดวิสัย
ทั้งช้าง,ม้า,ลา,ล่อ ต่างท้อใจ
ทอดอาลัย ไม่หาคู่ ดูพิลึก
ความรักถูก ความกด มาลดค่า
โคลนไหลบ่า ป่าไหม้ ไร้รู้สึก
ท้องฟ้าเหลือง นั่นเรื่องซน ของคนคึก
ทิ้งคนดึก ว้าเหว่ ขับเห่กลอน
อิฉันนั่ง คอตก อกระอุ
ใจปะทุ เจ่าจุก หน้าซุกหมอน
มองดูเตียง ว่างเปล่า ให้ร้าวรอน
ได้แต่อ้อน หมอนข้าง อย่างอาย..อาย
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
