Re: ~ oO ... เรื่องเล่าจากปลายสวน "เสน่ห์บ้านสวน" ... Oo ~
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 01:09:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ~ oO ... เรื่องเล่าจากปลายสวน "คำสารภาพ ยามดึก" ... Oo ~  (อ่าน 9086 ครั้ง)
sunthornvit
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 777
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,076



« เมื่อ: 04 มกราคม 2012, 02:58:PM »


หอมกลิ่นดิน กลิ่นหญ้า ปลายหน้าฝน
กรุ่นระคน บัวเผื่อน เกลื่อนบึงหนอง
แดดส่องแสง อำไพ ในทุ่งทอง
เคยแอบร้อง เพลงรัก ยามหักฟืน

ดุเหว่าแว่ว แจ้วเจื้อย เจ้าเหนื่อยไหม
เรียกหาใคร เขาไม่มา อุราฝืน
เสียงแผ่วหาย จางเบา เจ้าขวัญยืน
เธอไปชื่น คู่ใหม่ ทิ้งให้ตรม

แมลงปอ พ้อตะวัน ปีกสั่นไหว
หวังเพียงได้ ออดอ้อน ซ่อนความขม
ใบหูกวาง คว้างลิ่ว ปลิวตามลม
เจ้าหอยขม หอยโข่ง โก่งหลังคลาน

คิดถึงยอด ผักบุ้ง ทางคุ้งเหนือ
น้องลอยเรือ แอบพี่ ที่ขับขาน
ร่ายทำนอง ลำนำ เพลงสำราญ
จีบคนสวย หน้าหวาน งานสารทไทย

โอ้เสน่ห์ บ้านสวน ชวนไหลหลง
ธรรมชาติ วาดวง ให้หลงไหล
เชิญพี่ชาย หนุ่มดง จากพงไพร
ฝากหัวใจ กับสาว ชาวสวนตาล

แซมค่ะ
 อายจัง


                        บ้านเก่า  เมื่อครั้ง  ฉันยังเด็ก      
        คลองเล็ก  คลองใหญ่  ใสสะอ้าน
            สงบ  วิเวก  เฉกพิมาน         
          เพื่อนบ้าน  เรือนเคียง  เยี่ยงญาติมิตร
         
              กุ้งหอย  ผักปลา  หาได้ทั่ว   
          มิกลัว  ขัดสน  ผลผลิต
            พึ่งหลัก  พอเพียง  เลี้ยงชีวิต         
        เศรษฐกิจ  สังคม  ดูกลมกลืน
         
              ชานเมือง  นคร  คราก่อนนั้น      
        พืชพันธุ์  เรือกสวน  ล้วนร่มรื่น
            ความหลัง  คิดไป  คล้ายวานซืน      
        วัน,คืน  ปุบปับ  ก็ลับลา
         
              ความเจริญ  แห่แหน  มาแทนที่   
         ดนตรี  ยุคใหม่  ขายท่วงท่า
             วัยรุ่น  งวยงง  หลงติดยา         
         ปัญหา  ประดัง  ทั้งตำบล
         
              บัดนี้  บ้านเก่า  มิเหงาแล้ว      
         ตึกแถว  ชุมกว่า  เห็ดหน้าฝน
             ที่ดิน  ขายหมด  แลกรถยนต์         
         ผู้คน  ก่นหวัง  ความมั่งมี
         
               ลำพู  นั้นโดน  โค่นยับย่อย      
         หิ่งห้อย  สูญไป  ในแสงสี
             สังคม  ขัดแย้ง  แข่งชิงดี         
         วิถี  ดั้งเดิม  เริ่มปราชัย
         
               อดีต  เหลือเพียง  เสียงบอกเล่า      
         รากเหง้า  ชนบท  หมดสมัย
           ทุกครั้ง  ผ่านมา  นึกอาลัย         
         วัน,วัย  แต่หลัง  ยังผูกพัน
                     

                               ขอเอากลอนเก่ามาลงนะครับ แซมสุดน่ารักของพี่




ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

Prapacarn ❀, รพีกาญจน์, กังวาน, รัตนาวดี, อริญชย์, blues, พี.พูนสุข, ชลนา ทิชากร, บูรพาท่าพระจันทร์, สมนึก นพ

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s