เคยต่อกลอนกันมาในคราก่อน
เขียนมาหลายบทตอนผ่านร้อนหนาว
ก็เป็นเพียงถ้อยแต่งแห่งเรื่องราว
เรื่องอื้อฉาวทีเน้นไม่เห็นมี
กินปูนร้อน-ท้องไป ไหมพี่นพ
เมื่อเรื่องจบ ก็จบครบถ้วนถี่
เหลือเพียงแค่สำนึกรู้สึกดี
ที่น้องพี่ทั้งหลายมาทายทัก
ลางสังหง-สังหรณ์ลืมก่อนนะ
คิดมากน่ะอารมณ์จะจมปลัก
คนเขียนกลอนไม่สนใจเท่าไหร่นัก
เขายึดหลักเขียนกลอนเพื่อผ่อนคลาย
สร้างเรื่องราวกันบ้างกลางอากาศ
ไม่ผิดพลาดสักนิดอย่าคิดหมาย
เขียนโต้ตอบไปมามันท้าทาย
ขอพี่ชายอย่าแยแส…เดี๋ยวแก่ไว
ณัชชา
เขียนมาหลายบทตอนผ่านร้อนหนาว
ก็เป็นเพียงถ้อยแต่งแห่งเรื่องราว
เรื่องอื้อฉาวทีเน้นไม่เห็นมี
กินปูนร้อน-ท้องไป ไหมพี่นพ
เมื่อเรื่องจบ ก็จบครบถ้วนถี่
เหลือเพียงแค่สำนึกรู้สึกดี
ที่น้องพี่ทั้งหลายมาทายทัก
ลางสังหง-สังหรณ์ลืมก่อนนะ
คิดมากน่ะอารมณ์จะจมปลัก
คนเขียนกลอนไม่สนใจเท่าไหร่นัก
เขายึดหลักเขียนกลอนเพื่อผ่อนคลาย
สร้างเรื่องราวกันบ้างกลางอากาศ
ไม่ผิดพลาดสักนิดอย่าคิดหมาย
เขียนโต้ตอบไปมามันท้าทาย
ขอพี่ชายอย่าแยแส…เดี๋ยวแก่ไว
ณัชชา