เมื่อยามอยู่เดียวดายหมายใจเศร้า
มีเพียงเราอยู่ที่เก่าเฝ้าพลั้งเผลอ
เมื่อความรักปักใจเจ็บเหน็บละเมอ
จึงพร่ำเพ้อชะเง้อรอขอเวลา
มองฟ้าร่ำน้ำตาคราอาสัญ
คิดถึงคนฝั่งนั้นคอยฝันหา
รอ รอ รอ เมื่อใดก็ไม่มา
หรือฝั่งฟ้ากั้นรักลาล้าเหลือทน
ไร้ข่าวคราวเรื่องราวคอยส่งตอบ
ไร้ถ้อยคำพร่ำบอกจากแห่งหน
ไร้โฉมหน้านภาเลือนเหมือนวกวน
ไร้ซึ่งคนชิดใกล้ใจเดียวดาย
มีเพียงเหงาเป็นเงาห่มคอยข่มจิต
เมื่อยามคิดถึงคนไกลให้ใจหาย
มีเพียงเพียงรักปักใจไม่เสื่อมคลาย
มิเคยหายจากใจหม่น ..ยังทนรอ
Design with love"
โอ้ละหนอ ขอเดือน เป็นเพื่อนสาว
ลบรอยร้าว ผ่าวหมอง ฉันร้องขอ
สาดแสงเดือน เสมือนรัก ช่วยถักทอ
โอ่พะนอ นุชน้อง อย่าร้องครวญ
ใช่สายหยุด สุดสิ้น สวาทหวาม
ทุกโมงยาม ทรามจิตต์ ยังคิดหวน
ใครจะลืม ปลื้มถวิล ถึงกลิ่นนวล
ยังซ่านอวล ป่วนอยู่ มิรู้คลาย
มิเพียงเจ้า เฝ้าครวญ ดอกนวลเอ๋ย
ใคร่อยากเผย เปรยถึง ซึ่งนวลสาย
ถึงใจเรา เจ้าก็คราง แทบวางวาย
ด้วยเสียดาย สายสวาท แทบขาดรอน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ลบรอยร้าว ผ่าวหมอง ฉันร้องขอ
สาดแสงเดือน เสมือนรัก ช่วยถักทอ
โอ่พะนอ นุชน้อง อย่าร้องครวญ
ใช่สายหยุด สุดสิ้น สวาทหวาม
ทุกโมงยาม ทรามจิตต์ ยังคิดหวน
ใครจะลืม ปลื้มถวิล ถึงกลิ่นนวล
ยังซ่านอวล ป่วนอยู่ มิรู้คลาย
มิเพียงเจ้า เฝ้าครวญ ดอกนวลเอ๋ย
ใคร่อยากเผย เปรยถึง ซึ่งนวลสาย
ถึงใจเรา เจ้าก็คราง แทบวางวาย
ด้วยเสียดาย สายสวาท แทบขาดรอน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
