เห็นเขาเหงาวิญญาน่าสงสาร
ไม่ได้การชักช้ารีบมาอ่อย
ถามว่าเหงาชอกช้ำหรือสำออย
ฉันไม่ค่อยไว้ใจเหงาไม่จริง
เห็นตะลอนไปเรื่อยไม่เหนื่อยเหน็ด
วันทั้งเจ็ดไม่ว่างยุ่งอย่างยิ่ง
ทำลุกลี้ลุกลนคนหรือลิง
เห็นกลอกกลิ้งไปวันวันฉันละงง
บอกว่าเหงาร้าวรานไหงพล่านเพ่น
เห็นทะเล้นไถลเลยสัยสง
แล้วสาวที่””กูรู””ดูแล้วงง
ไม่ตกลงกันหรือพี่ หรือขี้โม้
เปรียว
ไม่ได้การชักช้ารีบมาอ่อย
ถามว่าเหงาชอกช้ำหรือสำออย
ฉันไม่ค่อยไว้ใจเหงาไม่จริง
เห็นตะลอนไปเรื่อยไม่เหนื่อยเหน็ด
วันทั้งเจ็ดไม่ว่างยุ่งอย่างยิ่ง
ทำลุกลี้ลุกลนคนหรือลิง
เห็นกลอกกลิ้งไปวันวันฉันละงง
บอกว่าเหงาร้าวรานไหงพล่านเพ่น
เห็นทะเล้นไถลเลยสัยสง
แล้วสาวที่””กูรู””ดูแล้วงง
ไม่ตกลงกันหรือพี่ หรือขี้โม้
เปรียว
ไม่มีหรอก สาว,,รู,,กู,,ที่ไหน ?
ฟังจากใคร กันเปรี้ยว เดี๋ยวโมโห
แม้หางตา ไม่ชาย ใช่เมโม
โถโถโถ ใครกัน ฉันไม่เคย
เห็นพี่เหงา เศร้าศร้อย เปรี้ยวอ่อยเหยื่อ
แกล้งให้เชื่อ ว่ารัก แล้วผลักเฉย
แถมยังหนี พีไป หาใหม่เชย
แสร้งหลบเลย ให้คอย บ่นน้อยใจ
พี่เพ่นพ่าน บ้านกลอน ทุกตอนว่าง
ด้วยอ้างว้าง โดดเดี่ยว เปรี้ยวรู้ไหม
สาวใจหิน รินพจน์ หยดฤทัย
แล้วจากไป ไม่ลา ให้อาวรณ์
ถูกคนสวย ใจดำ ย่ำใจทิ้ง
ช้ำเสียจริง เจ็บนัก รักถูกหลอน
ก็คงมี คนใหม่ ให้เว้าวอน
โฉมบังอร เคยปลื้ม ลืมพี่ลง
ฟังจากใคร กันเปรี้ยว เดี๋ยวโมโห
แม้หางตา ไม่ชาย ใช่เมโม
โถโถโถ ใครกัน ฉันไม่เคย
เห็นพี่เหงา เศร้าศร้อย เปรี้ยวอ่อยเหยื่อ
แกล้งให้เชื่อ ว่ารัก แล้วผลักเฉย
แถมยังหนี พีไป หาใหม่เชย
แสร้งหลบเลย ให้คอย บ่นน้อยใจ
พี่เพ่นพ่าน บ้านกลอน ทุกตอนว่าง
ด้วยอ้างว้าง โดดเดี่ยว เปรี้ยวรู้ไหม
สาวใจหิน รินพจน์ หยดฤทัย
แล้วจากไป ไม่ลา ให้อาวรณ์
ถูกคนสวย ใจดำ ย่ำใจทิ้ง
ช้ำเสียจริง เจ็บนัก รักถูกหลอน
ก็คงมี คนใหม่ ให้เว้าวอน
โฉมบังอร เคยปลื้ม ลืมพี่ลง