วันฟ้ามืด....คืนหม่นๆ..คนเหงาๆ
ใจเศร้าๆ...ตาลอยๆ....คอยคิดถึง
คนไกลๆ...ที่ปลายฟ้า...พารำพึง
คิดคนึง....อยู่เช้าเย็น..มิเว้นวาย
หมอกสลัว..คล้ายใจ..ที่ไร้หวัง
หมดพลัง..จะยืนรอ..ท้อเหลือหลาย
นั่งนับดาว..ใต้ราตรี..ที่เดียวดาย
ใจสลาย..เมื่อรู้ว่าต่อแต่นี้...ไม่มีเธอ
กระต่าย
เหงา..จัง ฟังดู หดหู่นัก
คนทายทักมากมี นี่ยังเผลอ
เป็นอาการถาวร ร้อนละเมอ
ทุกครั้งเจอ นั่งเหงา เฝ้าต้นรัก
หากปล่อยตนคนเดียวเดี๋ยวก็เหงา
เรื่องรุมเร้า มากมายเสียดายหนัก
หางานทำโน่นนี่ ช่างดีนัก
อย่าสลักเพียงหนึ่งตรึงกายา
มันเป็นเพียงอารมณ์ที่บ่มทับ
ให้เจ้าจับมาแปรแลใหม่หนา
ให้มันเลื่อนไหล่เล่นเช่นธารา
นำเหงาพาลื่นไหลใส่กวี
อารมณ์กานท์ขานรับกับความเหงา
ช่วยบรรเทาเหงาวางอย่างสุขี
เหงาเป็นสุขทุกคราบรรดามี
เหงาทันที..เขียนกลอนป้อนทันใด.
คนทายทักมากมี นี่ยังเผลอ
เป็นอาการถาวร ร้อนละเมอ
ทุกครั้งเจอ นั่งเหงา เฝ้าต้นรัก
หากปล่อยตนคนเดียวเดี๋ยวก็เหงา
เรื่องรุมเร้า มากมายเสียดายหนัก
หางานทำโน่นนี่ ช่างดีนัก
อย่าสลักเพียงหนึ่งตรึงกายา
มันเป็นเพียงอารมณ์ที่บ่มทับ
ให้เจ้าจับมาแปรแลใหม่หนา
ให้มันเลื่อนไหล่เล่นเช่นธารา
นำเหงาพาลื่นไหลใส่กวี
อารมณ์กานท์ขานรับกับความเหงา
ช่วยบรรเทาเหงาวางอย่างสุขี
เหงาเป็นสุขทุกคราบรรดามี
เหงาทันที..เขียนกลอนป้อนทันใด.
"บ้านริมโขง"