“เดือนเพ็ญ” เด่นสกาวแสงพราวจ้า
แหงนมองฟ้าเงียบงันจนหวั่นไหว
เหมือนหมาน้อยนั่งครางหางแกว่งไกว
มองเครื่องบินผ่านไปจนลับตา
อยากสอยเดือน มาคลอ ก็เกินเอื้อมแหงนมองฟ้าเงียบงันจนหวั่นไหว
เหมือนหมาน้อยนั่งครางหางแกว่งไกว
มองเครื่องบินผ่านไปจนลับตา
มิอาจเชื่อม บันได ไต่เวหา
ได้แต่มอง ตโมนุท ที่สุดตา
หมดสิทธิ์คว้า มาชม จึงตรมตรอม