เ ธ อ เ ค ย ไ ด้ ยิ น บ้ า ง ไ ห ม
เพียงผีเสื้อกระหวัดปีกไกว...ก็สะเทือนไหวถึงปลายฟ้า
สองคนได้รู้จักกัน...นั่นคือของขวัญจากโชคชะตา
หากมิให้อยากเป็นเพียงแค่ผ่านมา...สองมือเธอต้องคว้ามิให้ผ่านไป
อ ย่ า ม อ ง ว่ า เ ป็ น เ พี ย ง จุ ด เ ล็ ก เ ล็ ก ข อ ง จั ก ร ว า ล
แล้วปล่อยให้เป็นเสียงลมผ่าน...กระเซร้าดอกหญ้าไหว
หากเชื่อมั่นว่ามันเป็นเสียงความต้องการจากข้างใน
ก็จงตะโกนบอกไป...ให้ก้องในห้วงหัวใจเค้าสักที
เพียงผีเสื้อกระหวัดปีกไกว...ก็สะเทือนไหวถึงปลายฟ้า
สองคนได้รู้จักกัน...นั่นคือของขวัญจากโชคชะตา
หากมิให้อยากเป็นเพียงแค่ผ่านมา...สองมือเธอต้องคว้ามิให้ผ่านไป
อ ย่ า ม อ ง ว่ า เ ป็ น เ พี ย ง จุ ด เ ล็ ก เ ล็ ก ข อ ง จั ก ร ว า ล
แล้วปล่อยให้เป็นเสียงลมผ่าน...กระเซร้าดอกหญ้าไหว
หากเชื่อมั่นว่ามันเป็นเสียงความต้องการจากข้างใน
ก็จงตะโกนบอกไป...ให้ก้องในห้วงหัวใจเค้าสักที
เอ-มิ-กา
จุดเล็กเล็กคล้ายเศษผงที่เหี่ยวแห้ง
อยากจะลองกล้าเปล่งแสงวงรัศมี
สะเทือนโลกสะท้านดาวดูสักที
หวังไว้แค่ได้มีสายตาคุณหันมามอง
หันมาเห็นฝุ่นใจกล้า...จึงแอบสบตาแล้วยิ้มหวาน
อาจมีเงาของวันวานที่เศร้าหมอง
หากแม้นเจ้าหาญกล้าขอท้าประลอง
โลกใบนี้คงมีบางคนที่หันมอง...ให้เจ้าจับจองหัวใจ
ลองแปล่งแสงวงรัศมี . . . ก็ดีเหมือนกัน
ประกาศให้โลกรู้ว่าคุณน่ะสำคัญ..ขนาดไหน
บางครั้งสิ่งเล็ก ๆ ที่ไม่ยิ่งใหญ่
ก็อาจมีค่ากับใคร..จนเขาขาดคุณไม่ได้เหมือนกัน
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
