ดวงจันทร์ทรา ทอแสง แรงแห่งรัก
คล้องสลัก ปักจินต์ ถวิลห่วง
กระต่ายน้อย เจ้าเอย เผยลมลวง
วันคืนล่วง ลอยหาย กับสายลม
ดวงจันทร์ทรา คอยรอ ท้อดวงจิต
เพียงเพ่งพิศ แสงพราว คราวชื่นฉม
แม้นอยู่ไกล หมายมอง ปองเชยชม
พร่างแสงพรม โลมไล้ คล้ายตำนาน
..กุสุมา..
จันทร์สิ้นแสง จืดชืด มืดสนิท
สะท้านจิต รักร้าว ขาดข่าวสาร
อกระทม ตรมไหม้ ไกลนงคราญ
ทนดักดาน ใจแห้ง รอแสงจันทร์
สุดห้วงหาว ยาวลิบ หยิบไม่ถึง
สตรีหนึ่ง งามเยี่ยม เทียมบุหลัน
เฝ้ารอเธอ ชุบฟื้น คืนสัมพันธ์
ฝากความฝัน ผ่านจันทรา ทุกราตรี