จบมอปลาย ย้ายมา เรียนกรุงเทพ
ใจยังเจ็บ ระกำ ช้ำหมองไหม้
ไม่อยากมา หรอกหนา แสนอาลัย
อยู่ต่อไป อนาคต หมดสิ้นกัน
น้ำตาไหล อาบลง ตรงสองแก้ม
โฉมแฉล่ม มองทาง อย่างโศกศัลย์
ชีวิตรัก สะดุด หยุดลงพลัน
นับแต่วัน นี้ไป ไม่มีเธอ
ฉันตั้งใจ เล่าเรียน เพียรศึกษา
บอกให้รอ คอยท่า อย่าให้เก้อ
ถึงเวลา สี่ปี จะไปเจอ
ทวงสัญญา ที่เสนอ ตอนเธอไกล
แต่เหมือนดั่ง เทวา ฟ้ากลั่นแกล้ง
เหมือนดับแสง สุริยันต์ นั่นไฉน
เธอมีลูก มีเมีย คลอเคลียใจ
เดินมาใน ร้านฉัน พลันตะลึง
หัวใจแทบ หยุดเต้น เมื่อเห็นหน้า
อนิจจา คนเคยรัก อย่างสุดอึ้ง
อ้าปากค้าง มึนงง แทบล้มตึง
คนเคยซึ้ง ต้องเศร้า เขามีเมีย
สัญญารัก มอปลาย คล้ายกระดาษ
มันฉีกขาด จากใจ ให้ระเหี่ย
ลูกสองคน เมียหนึ่ง ซึ้งแล้วเฮีย
ฉันหน้าเสีย ปากสั่น กลั้นน้ำตา
พันทอง
นึกว่าโสดซิงซิงจริงแท้หม้าย
ลูกหญิงชายอีกสองต้องเสาะหา
เงินทองส่งลูกเรียนเพียรวิชา
แล้วยังมายั่วชายหมายลวงกัน
ยังไม่เข็ดชายลวงดวงใจเจ้า
ยังตามเฝ้าหลอกชายหมายสุขสันต์
เราเกือบหลงคำลวงบ่วงน้องพัน
เกือบแล้วนั่นสล่าเกือบมาตาย
สล่าผิน
หนีจากเมือง เรืองรุ่ง มุ่งสู่ป่า
รีบกลับมา ทำไม ให้ใจหาย
ไปอยู่ป่า พงไพร ให้สบาย
อย่ามาหมาย มั่นปอง เลยน้องพัน
จะสุขสันต์ หรือไม่ ไยเกี่ยวพี่
ตัวน้องนี้ พลีกาย ชายในฝัน
ขอเพียงเขา ซื่อตรง ทุกคืนวัน
จะรักมั่น แน่นอน ไม่คลอนแคลน
แต่ถ้าแม้น ได้ชาย นายสล่า
ขอกินยา ซักขวด ปวดเหลือแสน
ขืนรักไป มีหวัง ต้องแคระแกรน
หญิงเนืองแน่น ตามติด พิชิตเธอ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
