จบมอปลาย ย้ายมา เรียนกรุเทพ
ใจยังเจ็บ ระกำ ช้ำหมองไหม้
ไม่อยากมา หรอกหนา แสนอาลัย
อยู่ต่อไป อนาคต หมดสิ้นกัน
น้ำตาไหล อาบลง ตรงสองแก้ม
โฉมแฉล่ม มองทาง อย่างโศกศัลย์
ชีวิตรัก สะดุด หยุดลงพลัน
นับแต่วัน นี้ไป ไม่มีเธอ
ฉันตั้งใจ เล่าเรียน เพียรศึกษา
บอกให้รอ คอยท่า อย่าให้เก้อ
ถึงเวลา สี่ปี จะไปเจอ
ทวงสัญญา ที่เสนอ ตอนเธอไกล
แต่เหมือนดั่ง เทวา ฟ้ากลั่นแกล้ง
เหมือนดับแสง สุริยันต์ นั่นไฉน
เธอมีลูก มีเมีย คลอเคลียใจ
เดินมาใน ร้านฉัน พลันตะลึง
หัวใจแทบ หยุดเต้น เมื่อเห็นหน้า
อนิจจา คนเคยรัก อย่างสุดอึ้ง
อ้าปากค้าง มึนงง แทบล้มตึง
คนเคยซึ้ง ต้องเศร้า เขามีเมีย
สัญญารัก มอปลาย คล้ายกระดาษ
มันฉีกขาด จากใจ ให้ระเหี่ย
ลูกสองคน เมียหนึ่ง ซึ้งแล้วเฮีย
ฉันหน้าเสีย ปากสั่น กลั้นน้ำตา
พันทอง
เข้าใจผิด แล้วน้อง อย่าหมองศรี
สตรีที่ น้องเห็น เป็นลูกป้า
เด็กที่หน้า ซื่อซื่อ คือหลานอา
ส่วนพี่ยา ยังโสด โปรดไว้วาง
ถึงจากกัน หลายปี มิมีสอง
รักพันทอง แน่แท้ แม้เหินห่าง
วันนี้ตื่น แต่เช้า มาเฝ้านาง
เพื่อสะสาง ไมตรี ที่ค้างคา
พอจับได้ ไล่ทัน พลันถูเถือก
เล่นไม่เลือก กลืนกล้ำ ช้ำหนักหนา
ทำลับลับ ล่อล่อ ต่อสายตา
พลาดขึ้นมา โกหก ต๊กกะใจ
หญิงที่เห็น บอกเป็น ลูกของพี่
โถคนดี หน้าแก่ กว่าแม่ได้
ลูกพ่อตา หรือจ๊ะ พ่อทรามวัย
พูดมาได้ เหม็นขี้ปาก ไม่อยากฟัง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
