เป็นกระต่ายหมายจันทร์อันสูงส่ง
มันก็คงเป็นได้แค่ในฝัน
รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจว่าไกลกัน
แต่ว่ามันยังคงหลงละเมอ
จันทร์วันเพ็ญเย็นงามอร่ามฟ้า
เย้ายวนตาชวนพิศจิตพลั้งเผลอ
ให้กระต่ายหมายปองมองจนเบลอ
ช่างแสนเซ่อหนอเราเฝ้ามองจันทร์
มันก็คงเป็นได้แค่ในฝัน
รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจว่าไกลกัน
แต่ว่ามันยังคงหลงละเมอ
จันทร์วันเพ็ญเย็นงามอร่ามฟ้า
เย้ายวนตาชวนพิศจิตพลั้งเผลอ
ให้กระต่ายหมายปองมองจนเบลอ
ช่างแสนเซ่อหนอเราเฝ้ามองจันทร์
กระต่ายมิ เจียมตัว ทำหัวสูง
จิตจรูง คำนึง ถึงบุหลัน
ไหนเลยจะ สมหวัง ดังผูกพัน
ได้แต่ฝัน เพ้อเจ้อ ละเมอไป
ดั่งตัวเรา เขลาผิด คิดเอื้อมอาจ
หลงมุ่งมาด เกินตน จึงหม่นไหม้
ด้อยกว่าเขา แม้เฝ้า คอยเอาใจ
เธอก็ไม่ รู้สึก นึกไยดี