ที่แท้เธอ แกล้งลวง ให้ห่วงหา
หลอกให้รัก แล้วมา คิดลาหนี
โธ่..เอ๋ยชาย ไร้ถึง ซึ่งปราณี
เจ็บครั้งนี้ ที่ใจ ต้องไว้เวร....
ขอให้เมีย ทิ้งไป ไม่หันกลับ
จนเธอรับ ห่างหาย ไปเป็นเถร
สิ้นรักแท้ เกี่ยวข้อง ต้องเหลือเดน
ลูกหลบเร้น เว้นพ่อ ไม่ก่อคุณ
เจอรักลวง ทรวงช้ำ ช้ำยิ่งกว่า
ให้หมดค่า สิ้นไร้ ใครเกื้อหนุน
ขอสาปแช่ง ทำสิ่งใด ให้ขาดทุน
หมดหญิงลุ้น ขอให้เธอ เจอกระเทย....
"สุนันยา"
[/font][/size][/color][/center]
[/quote]
นอกใจปู่ จึงช้ำ สมน้ำหน้า
เจอวาจา หวานหวาน พานเปลี่ยนเฉย
ลืมรักเก่า คู่สม เคียงชมเชย
หวังก่ายเกย เด็กหนุ่ม ทุ่มเทใจ
เวรกรรมคง มีจริง ถูกทิ้งบ้าง
เขาเหินห่าง ปวดร้าว หนาวเพียงไหน
กรรมสนอง เห็นเห็น เป็นยังไง
ปู่อภัย ไม่โขกสับ รีบกลับมา