รักแท้ได้แต่รอ

รักคือรอท้อคือแพ้
รักที่รอไม่อ่อนแอ
รักใดแท้ได้แต่่รอ

ใจหวั่นไหวไม่เห็นเช่นใครเขา
มีความเหงาดุจเพื่อนเคียงเรือนหอ
รอต้นรักปักลงเป็นพงกอ
ตอนนี้ท้อรอรักมักไม่มา

รักเจ้าเอ๋ยไฉนเลยไม่เคยเห็น
ยังคงเป็นผืนดินสิ้นรอยป่า
รอต้นรักหยั่งรากโดยไม่โรยรา
มาเยียวยาหน้าดินด้วยยินดี

ยามรักผลิสะพรั่งช่างโหยหา
ทุกเวลาคิดเชยไม่เคยหนี
เฝ้ารำพึงคนึงหาทุกนาที
ดอกรักนี้งดงามยามผลิบาน

เฝ้าถนอมกล่อมเกลื้ยคลอเคลียใกล้
ไม่ให้ใครคิดมองหมายปองหวาน
ก็แปลกดีมีพร่ำปนรำคาญ
แต่กิ่งก้านยังมั่นไม่สั่นคลอน

ยามดอกรักหล่นล่วงพ้นพวงช่อ
ได้เพียงรอวันเก่าเพรียงเงาขอน
เรื่องวันวานผ่านมายังอาวรณ์
อยากคืนย้อนวันก่อนเหมือนตอนมี

หามานานเนิ่นผ่านเนิ่นนาน-ไหน
ยิ่งนานไปได้เห็นคงเป็นผี
อยากปลูกรักอีกสักครั้งก็ยังดี
หาทุกที่ที่มีรักไม่รู้โรยฯ

จ.รัตติกาล