"ละครชีวิต?"
๐
จบละครชีวิตปิดฉากแรก
ใจเจียนแยกสวมบทรันทดยิ่ง
บทแรกเริ่มชื่นใจได้สุขจริง
แต่กลับทิ้งท้ายบทสลดใจ
เริ่มเข้าฉากแรกนั้นพลันเกิดสุข
มิเคยทุกข์สุขสันต์เพราะฝันใฝ่
แฟนพันธุ์แท้ศักดิ์ศรีดีกว่าใคร
รับบทใหญ่อยู่หน้ามหาชน
สู้ทุ่มใจแสดงไปไม่ปริปาก
ตามบทฉากแสดงครบประสพผล
บางครั้งพบอุปสรรคหนักกมล
แต่ก็ทนแสดงไปจนได้ดี
ถึงคราสุขเคล้าคลอหัวร่อลั่น
ตามบทนั้นได้กำหนดให้สดศรี
ยามบททุกข์ปวดร้าวเศร้าโศกี
หลายชีวีเคยสลดบทนี้มา
แล้วตอนจบฉากละครถึงตอนเศร้า
เหมือนไฟเผาจิตใจไร้หรรษา
ฉากแรกจบเศร้าใจในชะตา
ตามอุราผู้ประพันธ์ท่านพระพรหม
ละครชีวิต?ปิดฉากฝากความหลัง
น้ำตาหลั่งอาลัยใจขื่นขม
เหตุใดเล่าปิดฉากนี้ชีวีตรม
คงสาสมนี่น่ะหรือ..คือค่าตัว?"
ระนาดเอก
ปล.เป็นสำนวนเก่าในวันอำลาอาลัย เมื่อครั้งจบชั้น ม.๖ ครับ..
เสียงปี่,กลอง...ตะโพน,กรับ...รับระนาด
ตัวละคร ฟ้อนวาด ใต้เงาสลัว
ต่างเต้นตาม บทฟัง จังหวะรัว
หนักกับหัว สวมใส่ ให้แสดง ....
ขยับเท้า ร่ายตาม ในท่ามท่วง
ผิดบทท้วง ถูกย้ำ ว่ากำแหง
จนเหนื่อยล้า รันทด หมดเรี่ยวแรง
เขาดับแสง เหลือเงา สีเทาดำ
ถึงบทเด่น เล่นดี มีคนชอบ
ดอกไม้หอบ ใหญ่โต โก้จนขำ
เสียงจ้อกแจ้ก ดังสะท้อน คนอ้อนคำ
พอบทส่ำ โศกสลด หมดคนดู
ฝากหัวใจ มาบอก อยู่นอกบท
ถ้อยจารจด กานท์กลอน มาอ้อนอยู่
ยามเปลี่ยนฉาก น้องส่งใจ ใฝ่ชื่นชู
ให้พี่รู้ มีความหวัง หลังเวที
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
