~~~๐๐๐...สายใยรัก...๐๐๐~~~
ได้รู้จัก กันมา ระยะหนึ่ง
จะว่าซึ้ง ก็ใช่ ในระดับ
ไม่ถึงขั้น เพื่อนใจ ให้กำชับ
แต่ยอบรับ แสนสุข ใจผูกพัน
ช่วงเวลา คบหา ไม่เท่าไหร่
จะว่านาน ก็คงไม่ ขนาดนั้น
เป็นช่วงหนึ่ง กาลพา มาพบกัน
ใจเริ่มหวั่นสั่นไหว คล้ายติดตรึง
คราวห่างไกล ไยจึง คะนึงคิด
เหมือนดวงจิต กรีดย้ำ ความคิดถึง
ห่วงกังวล ว้าวุ่น ฉุน-คำนึง
เผลอรำพึง ดั่งมิตร ชิดทรวงใน
รู้จักกัน ปานว่า เวลาสั้น
แต่กลับกลาย ผูกพัน นั่นไฉน
คอยห่วงหา รุ่มร้อน สะท้อนใจ
สุดอาลัย ใคร่พ้อ...ขอเวลา
หากมีวัน ได้พบ ประสบอีก
จะไม่ปลีก หลีกหลบ คิดคบหา
ตามที่ใจ เรียกร้อง ปองเรื่อยมา
อยากสบตา อิงแอบ อยู่แนบเนา
จะรักษา สายใย มิให้ขาด
สายสวาท วาดสนอง เพื่อครองเขา
ทบทวนใจ ว่าต้อง มีสองเรา
อยู่คลอเคล้า เคียงกัน สานสายใย
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
