ดั่งประทีปทาบส่องต้องไสว
น้ำค้างหยดรดช่อพะนอไป
แสงอำไพไรร่ำดอกจำแย้ม
หอมจรุงอร่ามบุหงาแอร่ม ..... ประหนึ่งภมรจะชอนปะแต้ม
ณ กลีบรัก
ช่อผกาจะรอพะนอประจักษ์ ..... ก็ภุมรินจะผินปะถัก
อร่ามกลีบ
แฉล้มเฉลาประหนึ่งผกาละชีพ ..... ชะล้างสุคนธ์ละโรยประทีป
ก็ เฉาตาย
อีทิสังฉันท์ ๒๐
ผกาหอมต่อแต้ม ..... พงไพร
เหมือนแต่งแซมจากใจ ..... บ่ร้าง
ภมรก็ชอนไช ..... ดมกลิ่น
ประหนึ่งบ่อ้างว้าง ..... อกโอ้สุขจริง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
