...โอ้...ใจ...
นภาคลุม ความเหงา ใจเศร้าซับ
นอนไม่หลับ กลับเหม่อ พร่ำเพ้อหา
คนอยู่ไกล ใจคง หลงคืนครา
กับคนชิด สนิทพา ร่าเริงรมย์...
เธอคงสุข สนุกฝัน ยามจันทร์เคลื่อน
แต่จันทร์เหมือน เตือนฉัน ฝันขื่นขม
โอ้..จันทร์จ๋า นภามอง ฉันครองตรม
ซึมเศร้าซม ห่มโศก ในโลกครวญ...
โอ้..ใจเอ๋ย เคยเปี่ยม เอี่ยมอ่องรัก
โอ้..ใจจัก ภักดิ์ยอม พร้อมวันหวน
โอ้..ใจรอ ร่วมรัก สลักชวน
โอ้..ใจครวญ หวลไห้ ไล้ตรอมตรม...
รอ..คืนวัน ฝันคล้าย คลายห่วงหา
รอ..ทิวา นภาผ่อง คราหมองข่ม
รอ..ราตรี มีเธอ เคียงเพ้อชม
รอ..คืนวัน ฝันสม ภิรมย์นาน...
จะรู้ไหม? ใครครวญ เฝ้าหวนหา
จะรู้ไหม? ใครหนา คอยค่าหวาน
จะรู้ไหม? ใครหนอ รอร้อยมาน
ร่วมชื่นชม ภิรมย์สาน สมกาลคอย...
รัตนาวดี
นภาคลุม ความเหงา ใจเศร้าซับ
นอนไม่หลับ กลับเหม่อ พร่ำเพ้อหา
คนอยู่ไกล ใจคง หลงคืนครา
กับคนชิด สนิทพา ร่าเริงรมย์...
เธอคงสุข สนุกฝัน ยามจันทร์เคลื่อน
แต่จันทร์เหมือน เตือนฉัน ฝันขื่นขม
โอ้..จันทร์จ๋า นภามอง ฉันครองตรม
ซึมเศร้าซม ห่มโศก ในโลกครวญ...
โอ้..ใจเอ๋ย เคยเปี่ยม เอี่ยมอ่องรัก
โอ้..ใจจัก ภักดิ์ยอม พร้อมวันหวน
โอ้..ใจรอ ร่วมรัก สลักชวน
โอ้..ใจครวญ หวลไห้ ไล้ตรอมตรม...
รอ..คืนวัน ฝันคล้าย คลายห่วงหา
รอ..ทิวา นภาผ่อง คราหมองข่ม
รอ..ราตรี มีเธอ เคียงเพ้อชม
รอ..คืนวัน ฝันสม ภิรมย์นาน...
จะรู้ไหม? ใครครวญ เฝ้าหวนหา
จะรู้ไหม? ใครหนา คอยค่าหวาน
จะรู้ไหม? ใครหนอ รอร้อยมาน
ร่วมชื่นชม ภิรมย์สาน สมกาลคอย...
รัตนาวดี
โอ้..กระไร ใจเจ้า เฝ้าแต่เพ้อ
โอ้..ใจเธอ ไฉน ถึงได้หงอย
โอ้..ใจเอย รำพัน ดั่งจันทร์ลอย
โอ้..ใจคล้อย เคลื่อนไกล ถึงไหนกัน
รัก..เลือนลา หรือไร ใจจึงพร่ำ
รัก..เธอย้ำ ลางเลือน ว่าเหมือนฝัน
รัก..คนไกล ห่างแคว้น แสนจาบัลย์
รัก..ผูกพัน วันคืน เฝ้าขื่นตรม
ปัก..ตรึงไว้ ใครหนึ่ง คำนึงหา
ปัก..อุรา พาหวั่น จะพลันขม
ปัก..ทรวงสอด กอดเงา เฝ้าระทม
ปัก..เป็นปม ห่มห่อ บ่นท้อทาง
ใจ..มั่นคง เชื่อฉัน อย่าหวั่นไหว
ใจ..มอบใคร ไยต้อง เฝ้าหมองหมาง
ใจ..สื่อส่ง ตรงจุด ไม่หลุดจาง
ใจ..คงวาง แนบอยู่ ..เป็นคู่กัน
“สุนันยา”
โอ้..ใจเธอ ไฉน ถึงได้หงอย
โอ้..ใจเอย รำพัน ดั่งจันทร์ลอย
โอ้..ใจคล้อย เคลื่อนไกล ถึงไหนกัน
รัก..เลือนลา หรือไร ใจจึงพร่ำ
รัก..เธอย้ำ ลางเลือน ว่าเหมือนฝัน
รัก..คนไกล ห่างแคว้น แสนจาบัลย์
รัก..ผูกพัน วันคืน เฝ้าขื่นตรม
ปัก..ตรึงไว้ ใครหนึ่ง คำนึงหา
ปัก..อุรา พาหวั่น จะพลันขม
ปัก..ทรวงสอด กอดเงา เฝ้าระทม
ปัก..เป็นปม ห่มห่อ บ่นท้อทาง
ใจ..มั่นคง เชื่อฉัน อย่าหวั่นไหว
ใจ..มอบใคร ไยต้อง เฝ้าหมองหมาง
ใจ..สื่อส่ง ตรงจุด ไม่หลุดจาง
ใจ..คงวาง แนบอยู่ ..เป็นคู่กัน
“สุนันยา”