ขอขอบคุณ จริงหนอ อาซ้อสี่
ที่ปราณี ปลอบถ้อย ร้อยสมาน
คุณย่านี้ ขื่นขม ตรมร้าวราน
อยู่ในม่าน น้ำตา อุราตรม
ด้วยหลงเชื่อ คำชาย ว่าหมายรัก
ผูกสมัคร พักพิง อิงสุขสม
แท้ที่จริง ปริ้นปลอก เพียงหลอกชม
พอสาสม แล้วทิ้งย่า ไม่มาแล
อยากขอวอน งอนง้อ อาซ้อสี่
โปรดเร็วรี่แก้แค้นให้ สักหลายแผล
กับซาตาน ใจชั่ว ตัวรังแก
ให้ร่อแร่ เจ็บช้ำ หยอดน้ำเกลือ..
"สุนันยา"
ใจเย็นเย็น คุณย่า อาซ้อสี่
ผูกไมตรี พี่น้อง ดังสองเสือ
โกรธแค้นใคร มีแฟน แน่นเป็นเบือ
หมายเชือดเนื้อ เถือหนัง ฟังน่ากลัว
ปู่มิเคย ทำผิด คิดแปรเปลี่ยน
ย่าจับเฆี่ยน เหมือนเด็ก ซ้ำเข็กหัว
สั่งซักผ้า ล้างจาน งานในครัว
ปู่ทำตัว คนเดียว จนเซียวซม
แสนเหน็ดเหนื่อย เพียงไหน ไม่บ่นว่า
รักคุณย่า หวังให้ ได้สุขสม
ปู่หยอกล้อ แรงไป อย่าได้ตรม
ขอปู่ชม ดมดอม หอมสักที
ถูกย่าก่น วันปีใหม่ ไข้แทบขึ้น
ฟังจนมึน แก้ไข อย่างไรนี่
แล้วหายเคือง ปู่หนา ย่าคนดี
ต่อไปนี้ เลิกปากพร่อย อย่าน้อยใจ
จะรักย่า ผู้เดียว มิเบี้ยวบิด
ขวัญชีวิต ชีวัน เลิกหวั่นไหว
หยุดชายตา ข้องแวะ แตะสาวใด
รับรองได้ วันนี้ ปู่ไม่ทำ
ปู่ไม่ทำ แน่แน่ แค่วันนี้
แม้พูดดี จริงหนา ดูน่าขำ
เพียงวันนี้ วจี ช่างมีอำ
ฟังแล้ว ช้ำกว่าช้ำ ยากทำใจ
“ซ้อสี่”จ๋า คุณย่าวาน ใช่หาญหัก
ย่าประจักษ์ เหตุผล สุดทนไหว
มอบให้ซ้อ จัดการ แทนย่าไป
ปู่กะล่อน เป็นไฟ ไม่เชื่อคำ....
“สุนันยา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
