[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สล่าผิน]

น้ำตาคลอรอเธออย่างเพ้อคลั่ง
เหมือนกับนั่งรับปีใหม่ไห้สะอื้น
น้ำตาชายท่วมท้นทนกล้ำกลืน
เธอเป็นอื่นหรือไรไยทิ้งกัน

สล่าผิน

เวลาอยู่คู่เคียงเธอเบี่ยงบ่าย
ตอนเราผละจะตาย...จริงไหมนั่น
ต้องตามง้อ...รอเขาเราจาบัลย์
เพื่อแบ่งปันเศษเวลา....โทรหาเรา

เวลาอยู่คู่เคียงก็เลี่ยงหลบ
ฉันต้องพบเดียวดาย...ใจทนเหงา
เหนื่อยและท้อเหว่ว้าไล่คว้าเงา
ใจเธอร้างว่างเปล่า....เฝ้าเตือนตน

ทางเดินรักเราเป็นเช่นเส้นขนาน
พบเพื่อผ่านนานวันฉันหมองหม่น
ต้องเสียหลักรักร้าวคราวทุกข์ทน
บนถนนหัวใจ.....ไร้คนปอง

"ลาก่อนนะ" ให้เป็นเช่นของขวัญ
ส่งท้ายกันก่อนจาก..ฝากแทนของ
ฝากน้ำตาหยดสุดท้ายให้เธอมอง
เราทั้งสองอย่าพบ.....จบสิ้นกัน

(รักเราสองจบกัน....ณ.บัดนาว)

---สะเลเต---

ปีใหม่นี้ พี่ระทม สุดขมขื่น
เคยระรื่น ชื่นหทัย เก็บไปฝัน
ได้อิงแอบ แนบทรามชื่น ทุกคืนวัน
ใต้แพรพรม ชมจันทร์ กันอุ่นไอ

คำว่า" ใหม่ " ได้ยิน แทบสิ้นค่า
โอ้ขวัญตา พาตน อยู่หนไหน
ไยลวงเรา เฝ้าระกำ อยู่ร่ำไป
หรือมีใหม่ ให้เรา เศร้าค้างปี.../


บูรพาท่าพระจันทร์


เราก็เหมือนท่านบรูฯผู้เศร้าสร้อย
มานั่งหงอยน้อยใจเจ้าไกลหนี
มาบอกลาพาเราเศร้าโศกี
ต่อไปนี้เธอตัดเราเศร้าเหลือเกิน

เคยออดอ้อนตอนรักสุขหนักหนา
กลับมาลาทิ้งไปใจห่างเหิน
ช่างอยากตายหายไปใจไร้เพลิน
หญิงมาเดินจากลาจะบ้าตาย

นั่งร้องไห้ใจช้ำน้ำตาร่วง
มาตกบ่วงความเศร้าเหงาไม่หาย
เพราะความรักหักลาพาวุ่นวาย
รักมากลายเกลียดกันฉันโศกตรม

ขึ้นปีใหม่อีกทีกลับมีทุกข์
ไร้ความสุขหัวใจได้ขื่นขม
ไม่เค้าท์ดาวน์เหมือนก่อนตอนชื่นชม
เหลือแต่ลมเป็นคู่อยู่ปลอบใจ

สล่าผิน