อนิจจังสังขารมั่นไม่เที่ยง
ไม่อาจเลี่ยงวารวัยซึ่งหลายเติบ
เห็นระพีร่ายระบำรำเชิบเชิบ
แม้แต่เกิบลืมใส่ไม่ต้องการ
(ลงท้ายหินจริงๆ)
จะเอาแน่อะไรในชีวิต
สู้ตั้งจิตดูวันที่ผันผ่าน
ถึงแม้อาจไม่ถึงซึ่งนิพพาน
หากมีกาลที่เหลือบ้างหมั่นสร้างบุญ
เปรียว
เพราะชีวิต เรานั้น มันไม่แน่
ทั้งเกิดแก่ เจ็บตาย ให้วายวุ่น
ก้าวถลำ มีธรรม คอยค้ำจุน
เป็นกองทุน ต่างเสบียง ใช้เลี้ยงตัว
กุศลกรรม ค้ำจุน เพราะบุญเก่า
ทำให้เรา สุขสันต์ กันถ้วนทั่ว
แต่บุญใหม่ ไม่คิด จิตหมองมัว
เหมือนควายวัว ไม่พบทาง สว่างธรรม
........ยากูซ่า.........
ไม่อาจเลี่ยงวารวัยซึ่งหลายเติบ
เห็นระพีร่ายระบำรำเชิบเชิบ
แม้แต่เกิบลืมใส่ไม่ต้องการ
(ลงท้ายหินจริงๆ)
จะเอาแน่อะไรในชีวิต
สู้ตั้งจิตดูวันที่ผันผ่าน
ถึงแม้อาจไม่ถึงซึ่งนิพพาน
หากมีกาลที่เหลือบ้างหมั่นสร้างบุญ
เปรียว
เพราะชีวิต เรานั้น มันไม่แน่
ทั้งเกิดแก่ เจ็บตาย ให้วายวุ่น
ก้าวถลำ มีธรรม คอยค้ำจุน
เป็นกองทุน ต่างเสบียง ใช้เลี้ยงตัว
กุศลกรรม ค้ำจุน เพราะบุญเก่า
ทำให้เรา สุขสันต์ กันถ้วนทั่ว
แต่บุญใหม่ ไม่คิด จิตหมองมัว
เหมือนควายวัว ไม่พบทาง สว่างธรรม
........ยากูซ่า.........
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
