.jpg)
ดูหรือคน เรรวน ทำป่วนจิต
พอเผลอนิด คิดเฟี้ยว แยกเขี้ยวงับ(แหะๆกลอนพาไป..ค่ะ)
สู้อุตส่าห์ อดสู ทนอยู่รับ
ไม่บ่นกลับ กระไร ให้ขุ่นเคือง
เทียวแอบป้อ จ๋อแจ๋ แลสาวสาว
ไม่คิดอยาก ว่ากล่าว เอาเป็นเรื่อง
ปล่อยตามใจ คุณปู่ อยู่นานเนือง
ทำคุยเขื่อง เปรื่องปราด วาดรวดลาย
พอได้คืบ ดูเข้า จะเอาศอก
ย่าขอบอก อดกลั้น นานเหลือหลาย
ขอถอนตัว ดีกว่า ก่อนบ้าตาย
ปู่เจ้าชู้ มากมาย จำใจลา
ทนไม่ไหว พฤติกรรม อย่างซ้ำซาก
ขอลาจาก ปู่ไป จนไกลหน้า
อยากมีใคร ตามสบาย ไม่นำพา
เป็นคุณย่า ยังสาว เลิกเศร้าตรม...
“สุนันยา”
งอนน่ารัก น่าเอ็นดู ปู่จึงหลง
อย่างนี้คง ถูกกุม เทพอุ้มสม
หรือลิขิต จากฤทธา มหาพรหม
ให้มา สนิทสนม ร่วมกลมเกลียว
ให้เป็นคู่ ผูกพัน กันทั้งชาติ
มิบำราศ ชิงชัง แม้หนังเหี่ยว
จวบแก่เฒ่า ท้องลาย กายซีดเซียว
กระทั่งเคี้ยว ไม่ลง คงรักเธอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
