หวังพึ่งธรรมนำใจท้ายที่สุด
เพื่อจะหยุดชีวันที่ผันผวน
สลัดทุกข์สุขสงบเฝ้าทบทวน
ทุกสิ่งล้วนเกิดดับสับเปลี่ยนไป
ปุถุชนย่อมหลงในสงสาร
มิอาจต้านทานฝืนแข็งขืนได้
จำต้องปลงปล่อยวางอย่างเข้าใจ
ชีวิตใหม่ในธรรมนั้นฉ่ำเย็น
ธรรมแท้จริงเหมือนแก่นแสนล้ำลึก
เฝ้าตรองตรึกนึกอย่างไรก็ไม่เห็น
มันร้อนรุ่มสุมใจให้ลำเค็ญ
เพราะเราเป็นปุถชนคนธรรมดา...
เพื่อจะหยุดชีวันที่ผันผวน
สลัดทุกข์สุขสงบเฝ้าทบทวน
ทุกสิ่งล้วนเกิดดับสับเปลี่ยนไป
ปุถุชนย่อมหลงในสงสาร
มิอาจต้านทานฝืนแข็งขืนได้
จำต้องปลงปล่อยวางอย่างเข้าใจ
ชีวิตใหม่ในธรรมนั้นฉ่ำเย็น
ธรรมแท้จริงเหมือนแก่นแสนล้ำลึก
เฝ้าตรองตรึกนึกอย่างไรก็ไม่เห็น
มันร้อนรุ่มสุมใจให้ลำเค็ญ
เพราะเราเป็นปุถชนคนธรรมดา...
กลับต้องเพิก ฉับพลัน เกิดปัญหา
มีศัตรู หัวใจ หมายบีฑา
เขาชื่อมาร บูรพา ท่าพระจันทร์
จะมากล่อม คุณย่า คิดพาหนี
ส่งไมตรี หยิบยื่น หื่นมหันต์
ปู่ตัดใจ ไม่สิ้น กลิ่นสุคันธ์
ต้องผลุนผลัน กลับมา ชิงย่าคืน