ปลายพู่กันฝันใฝ่ในลายเส้น
ลงดินสอรอเน้นเห็นแดนสรวง
นางสวรรค์ชั้นฟ้าธิดาดวง
ร่ายภาพพจน์หยดร่วงสู่ห้วงดิน
ลายกวัดชัดเจนเฉกเช่นภาพ
คือถ้อยคำนำทาบฉาบศาสตร์ศิลป์
อาจไม่แจ่มแช่มชื้นรื่นดั่งจิน-
ตนาการสาส์นรินยิลชื่นใจ
คำเรียงร้อยถ้อยสลักปักว่าสวย
คือพิมพ์วาสสาดระรวยด้วยสดใส
มีความสุขสมเด็กเล็กหัวไกล
จึงมองภาพพจน์ใช่ให้ควรเป็น
ภาพวาดเจ้าเล่าเรื่องเฟื่องงามนัก
บรรจงสาส์นสลักอักษรเห็น
คำงดงามตามแต่แม่เนื้อเย็น
ล้วนก่อเกิดเลิศกระเซ็นเช่นสายธาร
หทัยกาญจน์
๓๐ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔