มัวธุดงค์ พงไพร ถึงได้เรื่อง
นางขุ่นเคือง แสนขัด อัธยาศัย
เลยหอบผ้า ตามหนุ่ม หายกลุ้มใจ
ทิดสึกใหม่ กลับมา ช้าเสียจริง
พบแม่นาง เนื้อทอง ลูกสอง,สาม
ต้องรินน้ำ ตาหยด รดติ๋งติ๋ง
คิดกลับใจ ใฝ่ธรรม นำน้อมอิง
ปลีกหลีกทิ้ง โลกีย์ หนีไกลทุกข์
ไปบวชใหม่ ใจหวัง ตั้งสัจจะ
อยู่เป็นพระ แหละดี คงมีสุข
รสพระธรรม ฉ่ำเย็น เร้นร้อนรุก
คือการปลุก ใจตน พ้นสบาย
[/quote]
เป็นเพราะตอน ธุดงค์ เกิดหลงป่า
สิบปีกว่า พูดไป น่าใจหาย
รีบสึกมา หมายจะ อธิบาย
แต่โฉมฉาย ย้ายหนี ไร้วี่แวว
ได้ข่าวว่า ตอนนี้ มีลูกหก
พี่ตระหนก ตกตะลึง ถึงใจแป้ว
ทนเจ็บช้ำ กัดฟัน หันหลังแจว
คงไม้แคล้ว ลาบวช พร่ำสวดมนตร์