Re: ที่พึ่งสุดท้าย
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
05 พฤศจิกายน 2024, 11:21:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ที่พึ่งสุดท้าย  (อ่าน 38928 ครั้ง)
sunthornvit
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 777
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,076



« เมื่อ: 30 ธันวาคม 2011, 06:31:PM »



มัวธุดงค์  พงไพร  ถึงได้เรื่อง
นางขุ่นเคือง  แสนขัด  อัธยาศัย
เลยหอบผ้า  ตามหนุ่ม หายกลุ้มใจ
ทิดสึกใหม่  กลับมา  ช้าเสียจริง

พบแม่นาง  เนื้อทอง  ลูกสอง,สาม
ต้องรินน้ำ  ตาหยด  รดติ๋งติ๋ง
คิดกลับใจ ใฝ่ธรรม  นำน้อมอิง
ปลีกหลีกทิ้ง โลกีย์  หนีไกลทุกข์

ไปบวชใหม่ ใจหวัง  ตั้งสัจจะ
อยู่เป็นพระ  แหละดี  คงมีสุข
รสพระธรรม  ฉ่ำเย็น  เร้นร้อนรุก
คือการปลุก  ใจตน  พ้นสบาย

[/quote]
                                              เป็นเพราะตอน  ธุดงค์  เกิดหลงป่า
                           สิบปีกว่า  พูดไป  น่าใจหาย
                           รีบสึกมา  หมายจะ  อธิบาย
                           แต่โฉมฉาย  ย้ายหนี  ไร้วี่แวว

                                 ได้ข่าวว่า  ตอนนี้  มีลูกหก
                          พี่ตระหนก  ตกตะลึง  ถึงใจแป้ว
                          ทนเจ็บช้ำ  กัดฟัน  หันหลังแจว
                          คงไม้แคล้ว  ลาบวช  พร่ำสวดมนตร์
                           

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

รพีกาญจน์, กฤษการกลอน, สุนันยา, ♥หทัยกาญจน์♥, บูรพาท่าพระจันทร์, Charlie, ..กุสุมา.., ไม่รู้ใจ, ไพร พนาวัลย์, Music, กังวาน, ลมหนาว, รัตนาวดี, สมนึก นพ, นางฟ้า ชาลี, พี.พูนสุข

ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s