“โถคนดี แก้วตา หยุดว้าวุ่น
พี่จะบวช แทนบุญ-คุณพ่อ,แม่
เรื่องแต่งงาน การหมั้น จำผันแปร
อย่าวอแว ครวญคร่ำ ทำหน้างอ
พี่ยืนยัน เพียงถึง หนึ่งพรรษา
ลาสิกขา ทันใด ไปสู่ขอ
น้องถนอม ตัวไว้ ให้ลออ
ตั้งใจรอ วิวาห์ อย่าแง่งอน”
บรรพชา ใต้ร่มกา สาวพัสตร์
แจ้งจรัส รสพระธรรม คำสั่งสอน
เกิดซาบซึ้ง พุทธศาสน์ ปราศนิวรณ์
ความรุ่มร้อน ผ่อนสิ้น จากอินทรีย์
ถึงวันสึก แชเชือน เลื่อนกำหนด
ยื้อสมรส สัญญา มารศรี
ครองจีวร เดินธุดงค์ ป่าพงพี
สึกตอนที่ วัยย่าง เข้ากลางคน
กลับถึงเรือน มิประสบ พบคนรัก
ชาวบ้านทัก นินทา โกลาหล
เธอหนีไป กับชาย ท้ายตำบล
จิตร้อนรน เร่งตาม ถามความจริง
ผ่านบ้านน้อง แอบดู อยู่ห่างห่าง
มองเห็นนาง กอดก่าย ลูกชาย,หญิง
น้ำตาหลั่ง รินร่วง สุดท้วงติง
สิ้นทุกสิ่ง เจ็บช้ำ จำอำลา
ตั้งใจบวช อีกครั้ง ทั้งชีวิต
ตัดสนิท กิเลส เพศตัณหา
เคร่งครัดศีล สวดมนต์ จนชรา
เป็นหลวงตา สมถะ ตลอดไป
มัวธุดงค์ พงไพร ถึงได้เรื่อง
นางขุ่นเคือง แสนขัด อัธยาศัย
เลยหอบผ้า ตามหนุ่ม หายกลุ้มใจ
ทิดสึกใหม่ กลับมา ช้าเสียจริง
พบแม่นาง เนื้อทอง ลูกสอง,สาม
ต้องรินน้ำ ตาหยด รดติ๋งติ๋ง
คิดกลับใจ ใฝ่ธรรม นำน้อมอิง
ปลีกหลีกทิ้ง โลกีย์ หนีไกลทุกข์
ไปบวชใหม่ ใจหวัง ตั้งสัจจะ
อยู่เป็นพระ แหละดี คงมีสุข
รสพระธรรม ฉ่ำเย็น เร้นร้อนรุก
คือการปลุก ใจตน พ้นสบาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
