พอจวนค่ำ รำพึง ถึงเธออยู่
โอ้กระไร ใคร่รู้ เจ้าอยู่ไหน
ถามดาวเดือน เกลื่อนฟ้า ว่าทรามวัย
อยู่วังวน หนใด ไม่หวนคืน
น้ำค้างพรม ลมครวญ ดั่งนวลน้อง
ครวญร่ำร้อง หมองไหม้ ให้จำฝืน
ถึงน้ำตา บ่าล้น ต้องทนกลืน
เก็บสะอื้น ขื่นช้ำ ด้วยจำใจ
ใคร่ฝากเดือน เตือนดาว ถึงสาวศรี
ด้วยวจี จารจรด อันสดใส
ยังคงคิด จิตต์คนึง ถึงทรามวัย
อยู่แห่งใด ให้รู้ ยังอยู่เคียง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
โอ้กระไร ใคร่รู้ เจ้าอยู่ไหน
ถามดาวเดือน เกลื่อนฟ้า ว่าทรามวัย
อยู่วังวน หนใด ไม่หวนคืน
น้ำค้างพรม ลมครวญ ดั่งนวลน้อง
ครวญร่ำร้อง หมองไหม้ ให้จำฝืน
ถึงน้ำตา บ่าล้น ต้องทนกลืน
เก็บสะอื้น ขื่นช้ำ ด้วยจำใจ
ใคร่ฝากเดือน เตือนดาว ถึงสาวศรี
ด้วยวจี จารจรด อันสดใส
ยังคงคิด จิตต์คนึง ถึงทรามวัย
อยู่แห่งใด ให้รู้ ยังอยู่เคียง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
