นางสาว อวกาศวดี ศรีเอเลี่ยน
โอ้อกเอ๋ย แสนวิตก โอ้อกเอ๋ย
ยังไม่เคย จะมีใคร ไหนมองเห็น
ผ่านชีวิต แสนเศร้า เหงาจำเป็น
โชคหลีกเร้น ห่างไกล ไร้คู่เคียง
ผ่านร้อนหนาว สาวยัง สะพรั่งโสด
ฟ้าไม่โปรด หัวใจ จึงไร้เสียง
ที่ออดอ้อน ออเซาะ ฉอเราะเรียง
มีแค่เตียง ว่างเปล่า ปวดร้าวใจ
โอ้หนาวนี้ ปีใหม่ คงใกล้ถึง
ความตราตรึง กลับร้าง ห่างไปไหน
อันเนื้อคู่ สู่สม โลมฤทัย
ดูช่างไกล เกินจริง ยิ่งร้าวทรวง
ผ่านหลากฝน หนหนาว อีกคราวร้อน
ไม่ผันผ่อน โศกา น้ำตาร่วง
มองไม่เห็น รักแท้ คู่แดดวง
หรือเป็นบ่วง แห่งกรรม เราทำมา
จะกี่ร้อน กี่หนาว อกร้าวหมอง
ขาดคนจอง ร่วมใจ ที่ใฝ่หา
มีบ้างไหม สักหน คนธรรมดา
ปลอบวิญญา ข้าบ้าง ห่างมืดมน
โอ้อกเอ๋ย แสนวิตก โอ้อกเอ๋ย
ยังไม่เคย มีใคร ไหนจะสน
ขาดคู่คิด เคียงข้าง ช่างสุดทน
หรือเป็นกล แห่งกาม หยามให้ตรม
โอ้อกเอ๋ย ช่างกระไร นะใจศรีฯ
ไยคนดี มีใจ ให้ขื่นขม
ขาดอะไร ใครทำ ชำระบม
ถึงระทม ตรมหมอง นองน้ำตา
คงมาถึง ซึ่งคราว สาวมีสุข
ปลดเปลื้องทุกข์ รุกใจ ไร้ห่วงหา
จึงให้พรหม สมเรา เจ้าพี่ยา
ช่วยนำพา มาพบ ประสบพลัน
ช่างแปลกสุด หยุดใจ ให้ฉงน
ดูพิกล มากไฉน นะใจฉัน
คนกับคน ไม่สนใจ อะไรกัน
โอว์.!.นี่มัน เอเลี่ยน ปวดเศียรจัง(เฮ้อ).../
บูรพาท่าพระจันทร์
ไยคนดี มีใจ ให้ขื่นขม
ขาดอะไร ใครทำ ชำระบม
ถึงระทม ตรมหมอง นองน้ำตา
คงมาถึง ซึ่งคราว สาวมีสุข
ปลดเปลื้องทุกข์ รุกใจ ไร้ห่วงหา
จึงให้พรหม สมเรา เจ้าพี่ยา
ช่วยนำพา มาพบ ประสบพลัน
ช่างแปลกสุด หยุดใจ ให้ฉงน
ดูพิกล มากไฉน นะใจฉัน
คนกับคน ไม่สนใจ อะไรกัน
โอว์.!.นี่มัน เอเลี่ยน ปวดเศียรจัง(เฮ้อ).../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
