นางศกุนตลา
จับตอนที่นางต้องผิดหวัง ระหกระเหินออกจากนครหัสดินของท้าวทุษยันต์ กษัตริย์จันทรวงศ์ผู้เป็นคนรัก ที่จำนางไม่ได้เนื่องมาจากคำสาปของฤาษีทุรวาสและนางได้ทำแหวนของท้าวทุษยันต์หายไประหว่างทาง นางต้องรอนแรมมากลางป่าเพียงลำพังพร้อมกับลูกน้อยในครรภ์หลังจากถูกขับไล่อย่างไม่ใยดี
เพลงนกจากเถา
แต่เดือนดวงนี้หรือมิใช่
สอดแสงแฝงไทรอาบไพรสณฑ์
ขาดเพียงเสียงขานหวานระคน
พรมปนพิณเปรียบเทียบเวทางค์
มลุลีเหลือคราบแต่สาบเสือ
ผีเสื้อเรื่อเร้นกลายเป็นบ่าง
เพลงผิวริ้วไผ่เป็นพรายคราง
ใจว้างเวิ้งวาดแทบขาดรอน
ลูกนกผกผวาสกุณาน้อย
ย่ำรอยถอยหลังเหมือนครั้งก่อน
ไร้บิดามารดาภราดร
ภัสดาด่วนรอนด้วยธำมรงค์
หรือรักมีร้ายเป็นหมายโทษ
แสร้งโจษโภชเผ็ดด้วยเพชรผง
มิถือซื่อสรรค์อันมั่นคง
ปลิดปลงลงม้วยด้วยคำมนตร์
สงสารสายผูกแต่ลูกน้อย
ต้องพลอยอัปภาคย์บนซากป่น
แห่งมหาอวิชชาอิทธิชน
เกิดบนวิบากแห่งพรากกรรม
เถิดให้ใช้เวรเพื่อเซ่นกฎ
แห่งกัปอัปยศที่รดร่ำ
ก็จะเชือดเลือดเนื้อไว้เพื่อจำ
แต่อย่าย่ำเหยียดได้บนใจรัก ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๒๙.๑๒.๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
