บนกระดาษ ย่นยู่ ดูยับยับ
แต่ใจกลับ ยับย่น จนหม่นไหม้
ส่งความสุข ก็กลัว เจ็บขั้วใจ
มือสั่นไหว ไม่อาจ วาดกลีบรัก
คำอวยพร หลอนหลอก ย้ำยอกอก
สั่นสะทก ฝืนข่ม ดั่งจมปลัก
จรดดินสอ ทู่ทู่ ดูสักพัก
มิอาจผลัก ความหนาว ที่ร้าวทรวง
น้ำตาหล่น ปนเปรอะ เลอะกระดาษ
รอยเส้นขาด คล้ายเกลียวฝัน ที่ผันพ่วง
บรรจงแต้ม ดอกชมพู ดูเป็นดวง
กลับหล่นร่วง เป็นสีเทา เคล้ารอยช้ำ
ส.ค.ส. ปีนี้ ไม่มีชื่อ
จากคนซื่อ ที่ปล่อยใจ ให้ถลำ
ตัวหนังสือ โดดเด่น เป็นสีดำ
กับลำนำ เพลงลา ที่ชาชิน
แซมค่ะ
แซมขออภัยเป็นอย่างมาก ที่แซมตกสัมผัส...
บังคับใจตัวเองไม่ได้จริงๆ ค่ะ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
