๐ สวรรค์ส่ง..หรือสาป..หนอภาพรัก
จึงมาหัก..อกขึงดึงตัณหา
ให้รักแล้วกลับเลือน..เกลื้อนน้ำตา
ส่งตามมา..เกาะภาพเป็นคราบคาว
๐ ให้พี่ต้องตกตาย..อยู่ปลายทุ่ง
กลิ่นเหล้าคลุ้ง..ลอยคลอล้อลมหนาว
ห้วงหัวใจสีด่าง...เหมือนอย่างดาว
ต่างแต่เพียง..แสงพราว..เพราะร้าวราน
๐ เกิดจากน้องนวลนางผู้วางรัก
เป็นกับดักลวงใจให้อาจหาญ
ครั้นพี่ก้าว..เข้าบ่วงห่วงนายพราน
ก็ประหาร..พี่ทิ้งไม่จริงใจ
๐ เหลือแค่เพียง..รอยร่องละอองแก้ม
ที่ลอยแซมสาบเสือ..น้องเชื่อไหม
พี่คิดถึงทุกครั้งหยั่งทรวงใน
น้องทรามวัย..ลายฉกาจแถมพาดกลอน
๐ ขอเพียงน้องไปดี..เถอะที่รัก
พี่นี้จัก..เก็บกรุอนุสรณ์
ว่าครั้งหนึ่ง..เคยแพ้แม่งามงอน
จนหนาวร้อน..ร่อแร่..แม้ปางตาย...