Re: ๑๑๑๑๑...นางในวรรณคดี...๑๑๑๑๑
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 09:02:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ๑๑๑๑๑...นางในวรรณคดี...๑๑๑๑๑  (อ่าน 5123 ครั้ง)
พรายม่าน
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 548
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 556


เว็บไซต์
« เมื่อ: 29 ธันวาคม 2011, 01:44:AM »


นางมัทนา

อยากแต่งตอนที่นางมัทนาเทพธิดาผู้เลอโฉมรำพันถึงความรัก
ก่อนจะถูกสาปให้เป็นดอกกุหลาบไปตราบนิรันดร์
เหตุเพียงมิอาจรักสุเทษณ์เทพได้ เนื่องจากได้มอบหัวใจ
ให้ท้าวชัยเสนไปหมดแล้ว แม้ท้าวชัยเสนจะมีพระนางจัณฑี
เป็นมเหสีอยู่แล้วก็ตาม แหละนี่คือตำนานแห่งกุหลาบดอกนั้น

โอ้ทูลกระหม่อมจอมบดินทร์ปิ่นเทพ
ผู้สรวมเสพอติสิทธิ์ฤทธิ์สวรรค์
งามทั้งองค์ทั้งอิทธิกฤติยายันตร์
แทบเบื้องบรรพ์อนันต์อเนกอิตถีนาง

อันตัวน้องหมองแล้วเป็นแก้วแตก
เป็นเศษแทรกแปลกปนให้หม่นหมาง
จะหาควรคู่ทิพย์ที่หยิบวาง
เหมือนเศษฟางข้างชุดมงกุฎทอง
อีกอนึ่งอื่นมิอาจประมาทรัก
มิอาจจักเจียดเข้าเป็นเจ้าของ
แหละมิอาจบาทขยี้บีฑาครอง
เหตุเพราะใจใฝ่ปองแต่คล้องใจ

แม้ตัวน้องวาสนาจะอาภัพ
ต้องฝืนซับสนับสองมาลองใส่
จะกี่ครากี่เขตแห่งเภทภัย
แหวะแหวกล้วงดวงหทัยก็ขอทน

เมื่อรักแล้วเลือกใหม่กระไรได้
ค่าแห่งใจเกินเจตจับเหตุผล
ทูลกระหม่อมย่อมรับกับกมล
ว่าวังวนเวียนซ้ำคือกรรมวอน

หากจะทรงเมตตาลูกกาคาบ
ขอทรงสาปอาบเล่ห์ด้วยเกสร
เป็นกุหลาบแห่งวารีสีทันดร
กับกลิ่นอันขจร จบหิมพานต์  ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๒๙.๑๒.๕๔


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

Thammada, panthong.kh, รัตนาวดี, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, พี.พูนสุข, ไม่รู้ใจ, ไพร พนาวัลย์, รัตติกาล

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า


Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s