หนาวลมฝนหล่นมากับฟ้าค่ำ
ยินน้ำคำพี่ชายให้ถวิล
ฉันเจ็บปวดกมลจนชาชิน
ไม่ยลยินคำกล่าวสุดเศร้าใจ
เป็นเพราะเธอใช่ไหมใจร้ายก่อน
เธอตัดรอนฉันจนทนไม่ไหว
เมื่อรู้ว่าเธอนี้ยังมีใคร
เก็บซ่อนไว้ในใจเธอเสมอมา
ฉันจำตัดใจจากแม้ยากยิ่ง
เพราะผู้หญิงของเธอเสนอหน้า
พร้อมออดอ้อนสารพันแสนมารยา
เข้าทายท้าประจำฉันช้ำตรม
เมื่อฉันอยู่ไม่ได้ก็ไม่อยู่
เพราะฉันรู้อยู่ไปใจก็ขม
เชิญเธอไปเทคแคร์แม่ตาคม
ไปชื่นชมเขาเถิด ฉันเปิดทาง
เปรียว
ยินน้ำคำพี่ชายให้ถวิล
ฉันเจ็บปวดกมลจนชาชิน
ไม่ยลยินคำกล่าวสุดเศร้าใจ
เป็นเพราะเธอใช่ไหมใจร้ายก่อน
เธอตัดรอนฉันจนทนไม่ไหว
เมื่อรู้ว่าเธอนี้ยังมีใคร
เก็บซ่อนไว้ในใจเธอเสมอมา
ฉันจำตัดใจจากแม้ยากยิ่ง
เพราะผู้หญิงของเธอเสนอหน้า
พร้อมออดอ้อนสารพันแสนมารยา
เข้าทายท้าประจำฉันช้ำตรม
เมื่อฉันอยู่ไม่ได้ก็ไม่อยู่
เพราะฉันรู้อยู่ไปใจก็ขม
เชิญเธอไปเทคแคร์แม่ตาคม
ไปชื่นชมเขาเถิด ฉันเปิดทาง
เปรียว
น้องกล่าวถึง หญิงคนไหน ไม่รู้จัก
คงทึกทัก ไปเอง ตะเบ็งอ้าง
พี่มิเคย กลิ้งกลอก ออกนอกทาง
รักแต่นาง มิเคย เชยชิดใคร
เคยโอบไหล่ กานดา ตอนฟ้าหม่น
กลางสายฝน พรำพรำ ยังจำได้
เดินประคอง คล้องแขน แสนสุขใจ
แล้วผู้ใด ยุแหย่ จึงแชเชือน