>>>เรื่องสั้น "เวลา ของความทรงจำ"

>>> "เวลา ของความทรงจำ" <<< เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกที่ with love แต่งขึ้น ต้องขอคำแนะนำด้วยนะคะ^^"

ฉันเคยสงสัยว่า ฉันทนมีชีวิตอยู่อย่างทุกวันนี้เพื่ออะไรกัน ทั้งๆที่รอบตัวของฉันมันว่างเปล่าแทบจะไม่เหลือใคร แม้แต่คนที่ฉันรักมากที่สุด เขาก็กำลังจะจากฉันไปแล้ว ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมโลกนี้ถึงได้โหดร้ายกับฉันนัก กับคนที่รักกันมาเจ็ดปี กับความรักที่กำลังจะผลิบาน มาวันนี้กลับพังลงไม่เป็นท่า อนาคตที่เคยวาดหวังไว้ ก็พังไปไม่มีชิ้นดี ฉันผิดมากอย่างนั้นหรือ จึงสมควรที่จะได้รับสิ่งที่ทำร้ายจิตใจฉันขนาดนี้ ฉันผิดมากหรือ..
“คุณคะ คุณหมอเชิญพบที่ห้องค่ะ” ฉันชะงักมือที่กำลังจะเอื้อมไปเปิดประตู มองตามเสียงเรียกของหญิงคนหนึ่ง
“ค่ะ” เพียงคำตอบเบา เบาหลุดออกมาจากปากของฉัน ฉันเดินตามหญิงคนนั้นมาเรื่อยๆ คำถามมากมายเกิดขึ้นภายในใจ ‘หมอมีอะไรจะพูดกับฉันนะ’ ‘เขาเป็นอะไรอย่างนั้นหรือ’ ฉันกลัวความจริง กลัวทุกสิ่งอย่างที่มันกำลังจะเกิดขึ้น ฉัน..
“คุณคะ คุณ เป็นอะไรรึเปล่าคะ” ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือของเธอจับที่แขน ฉันยิ้มบางๆ พร้อมกับส่ายหน้าให้เธอเบาๆ
“เชิญค่ะ คุณหมอรออยู่ข้างใน” เธอเคาะประตูสองสามครั้ง พร้อมกับเปิดมันออกให้ฉัน ภายในห้องสีฟ้าขาวสะอาดตา ให้ความรู้สึกเย็นแปลกๆสำหรับฉัน หมอกำลังก้มหน้าก้มตาดูแผ่น x-ray สีหน้าเคร่งเครียด ฉันยืนมองอย่างไม่รู้จะทำยังไร แม้อาทิตย์นี้ฉันจะเข้ามาที่นี่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่มีครั้งไหนเลยที่ทำให้ฉันรู้สึกชิน หรือสบายใจ
“เชิญนั่งก่อนครับ” หมอเงยหน้าขึ้นบอก ฉันเลื่อนเก้าอี้ลงนั่ง รอฟังสิ่งที่หมอกำลังจะพูดต่อ หมอยังเงียบมองหน้าฉันสลับกับแผ่น x-ray ฉันรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
“หมอมีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ” ...“ฉัน รับได้” ท้ายประโยคดังแผ่วแต่กลับย้ำแน่นหนักภายในใจ ‘ฉันจะต้องยอมรับมันให้ได้’
“หมออยากให้คุณตั้งสติ และฟังหมอก่อนนะครับ” หมอพูดพร้อมมองหน้าฉันอย่างไม่แน่ใจ
“ค่ะ” เสียงตอบรับเบาหวิวที่เต็มไปด้วยความไหวหวั่น 'ทำไมฉันถึงได้รู้สึกกลัวกับคำพูดของหมอขาดนี้นะ'
หมอจับแผ่นx-ray ยกขึ้นเข้าหาแสง ชี้ให้ฉันเห็นส่วนสีดำทึบพร้อมทั้งอธิบายไปเรื่อยๆ ฉันเงียบฟังอย่างไม่รู้จะพูดอะไร ใช่! ฉันไม่อยากรับรับรู้อะไร เพราะฉันเริ่มจะทนรับมันไม่ได้เสียแล้ว.. ..

มีต่อค่ะ^^