โอ้แม่ดอก รักเฉา เน่าคาต้น
หลุดร่วงหล่น บนพื้น ฝืนแรงต้าน
สกุณา สถาลง ด้วยชมซาน
เกาะกิ่งก้าน ดอกรัก หนักหน่วงใจ
จะรดน้ำ ต้นตอ เพื่อก่อรัก
คอยฟูมฟัก จักพนอ ไม่ท้อได้
แม้นรากแก้ว หยั่งลึก สักเพียงใด
แต่รากใจ ลึกยิ่ง จริงแน่นอน
ขอรดด้วย น้ำคำ ฉ่ำชื่นจิต
เอาใจใส่ ปุ๋ยชีวิต ไม่คิดผ่อน
ต้นดอกรัก บานชื่น ไม่สั่นคลอน
ทีเคยหม่น ผัดผ่อน ย้อนคืนมา
โอ้ดอกรัก บานใน ดวงใจฉัน
ช่างสุขสันต์ วันลับ กลับคืนหนา
รักร่วมสร้าง สองเรา เก่าก่อนนา
ปลื้มชีวา พาให้ ได้สมปอง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
