ยามรักร้าว

   ยามรักร้าว หนาวซม จมห้วงเหว
         ผจญเปลว เพลิงผลาญ ลาญหัวจิต
         รักถนอม บูชา มาเนืองนิตย์
         ถูกตัดสิทธิ์ สิ้นเยื่อ มิเหลือใย

            ไร้ซึ่งคำ อำลา อาลัยรัก
         มิมีสัก จุมพิต อุทิศให้
         มิมีถ้อย คำปลอบ มอบน้ำใจ
         ที่ทิ้งไว้ ก็แต่ แผลในทรวง

            ลมเหมันต์ ดังมีด คอยกรีดเฉือน
         ตามย้ำเตือน ให้ช้ำ น้ำตาร่วง
         เมื่อหนาวก่อน สองเรา เคล้าคู่ควง
         ผลัดตักตวง รักแท้ มอบแก่กัน

            มองฟากฟ้า ราตรี ที่มืดมิด
         ดวงชีวิต ตกอับ ยามคับขัน
         ช่างเวิ้งว้าง ว่างเปล่า เหงาจาบัลย์
         คนปลอบขวัญ ร้างไกล ไม่เห็นเงา

            เอ็นดูเถิด ส่งใจ มาให้บ้าง
         คนอยู่ห่าง เย็นเยียบ แสนเงียบเหงา
         รอเธอกลับ คืนอู่ สู่ลำเนา
         เหมือนครั้งเรา สุขศรี ร่วมชีวิน