รอ

เทือกบรรพต ทอดภู อยู่เบื้องหน้า
สายธารา พาดผ่าน เกิดธารใส
วิหคบิน เคียงคู่ สู่พงไพร
คนเหงาใจ ยืนเดี่ยว แสนเปลี่ยวจัง

มองตะวัน จนดับ ลาลับฟ้า
ชลนา หลั่งริน สุดสิ้นหวัง
คนรักจร จากไป ไม่คืนรัง
ฉันก็ยัง เฝ้ารอ แม้ท้อทรวง

เย็นพระพาย โลมลูบ จูบกระทบ
เหลียวมิพบ สามี ที่แหนหวง
คำสัญญา ก่อนเก่า เขาหลอกลวง
กลายเป็นบ่วง ชีวิต พาจิตตรม

รัตติกาล คืบคลาน ลาญหัวอก
น้ำค้างตก ฉ่ำชื้น ยิ่งขื่นขม
สะอื้นไห้ อ้างว้าง กลางสายลม
ทุกข์ระทม อ่อนล้า ยามราตรี

เงียบวังเวง จืดชืด เดือนมืดมิด
ทบทวนคิด ถึงคืนวัน อันสุขี
กระท่อมน้อย ชายป่า วนาลี
สองเรามี ความหลัง ครั้งผูกพัน

หากเธอจำ สัมพันธ์ ก่อนนั้นได้
กลับบ้านไร่ ก่อนเก่า เนาสุขสันต์
ลูกอยากเห็น หน้าพ่อ รอทุกวัน
มาปลอบขวัญ ลูกรัก สักครั้งเทอญ

ร้องไห้งอแง