ครวญคนึง ซึ่งวัน อันพิลาส
บัดนี้ขาด อนาถใจ ให้ขื่นขม
สัญญานั้น พลันสลาย กับสายลม
เหลือเพียงปม ระทมหยาบ กำซาบทรวง
ใครกันเล่า เฝ้าพะนอ ออเซาะอ้อน
มิจากจร รอนรัก จักห่วงหวง
จะรักกัน มั่นกว่าใคร ไหนทั้งปวง
ที่แท้บ่วง ลวงดัก ปล่อยรักรา.../
บูรพาท่าพระจันทร์
บัดนี้ขาด อนาถใจ ให้ขื่นขม
สัญญานั้น พลันสลาย กับสายลม
เหลือเพียงปม ระทมหยาบ กำซาบทรวง
ใครกันเล่า เฝ้าพะนอ ออเซาะอ้อน
มิจากจร รอนรัก จักห่วงหวง
จะรักกัน มั่นกว่าใคร ไหนทั้งปวง
ที่แท้บ่วง ลวงดัก ปล่อยรักรา.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ลิ้นกระดกพกลมคารมเล่ห์
โปรยเสน่ห์เห่ทรวงให้ห่วงหา
เพียงคลายเงาเหงาบ้างบางเวลา
นงพะงาสิ้นรักก็ผลักไกล
ดังดอกรักทิ้งก้านลงลานกล่น
ย่อมปี้ป่นคนย่ำทำไฉน
ต้องกล้ำกลืนขื่นขมระทมไจ
สิ้นเยื่อใยสิ้นสวาสดิ์มิอาจคืน
ปภัสร์
โปรยเสน่ห์เห่ทรวงให้ห่วงหา
เพียงคลายเงาเหงาบ้างบางเวลา
นงพะงาสิ้นรักก็ผลักไกล
ดังดอกรักทิ้งก้านลงลานกล่น
ย่อมปี้ป่นคนย่ำทำไฉน
ต้องกล้ำกลืนขื่นขมระทมไจ
สิ้นเยื่อใยสิ้นสวาสดิ์มิอาจคืน
ปภัสร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
