เก็บมาจากตอบ
หาได้หมายรบกวนดอกนวลผ่อง
ถูกนิ่มน้องจองจำพี่พร่ำเผย
ดวงฤทัยใสซื่อเจ้าถือเชย
กลับถูกเย้ยเยาะหยันซื่อขั้นลา
แม้นประณามหยามเหยียบเปรยเปรียบเขลา
ยังจมเจ่าเฝ้าปองร่ำร้องหา
เพียงหนึ่งนาฏนงนุชบุษบา
เทิดบูชาค่ารักด้วยภักดี
ยอมสิ้นชาติวาสนาชะตารัก
จะกอบกักเก็บตรึงซึ้งฉวี
ประจงจิตพิสมัยในนรี
มั่นมิมีคลี่คลายเพียงหมายชม
ครั้งเห่ห้อมกล่อมนางมิจางกรุ่น
หวามละมุนครุ่นครวญรัญจวนฉม
ช่อบุปผาคราผลิแสนภิรมย์
เคยดอมดมสองปรางข้างผกา
ดอกรักบานลานใจไสวสว่าง
โลกก็พร่างกลางชเลเสน่หา
พี่ตระกองน้องแอบแนบอุรา
นงพะงาพาเพริศบรรเจิดจินต์
ต่อต้นรักหักลาญเกินการกอปร
หทัยยอบยับกล่นทนถวิล
เชยลั่นทมชมช้ำน้ำตาริน
ดอกรักสิ้นถิ่นเนาคว้างเหล่าเลือน
เจ้าดอกรักปลิวคว้างบนทางเปลี่ยว
เพียงเศษเสี้ยวเดียวดายกรีดกรายเฉือน
อกไหวหวาดขยาดนักพิษรักเยือน
ติดตามเตือนเหมือนย้ำชอกช้ำตรม
ดั่งรำเพยเชยแผ่วพานแก้วเปราะ
รานกะเทาะเซาะแทรกชำแรกขม
เถ้ารึงคุอุระผ่าวระทม
ด้วยหลงลมคมเล่ห์เสน่ห์ลวง
ถูกตรวนตรึงขึงข่มในหล่มภักดิ์
ยอมจมปลักรักปละริมสระสรวง
ให้โคลนตมถมตายมิหมายทวง
เคยบำบวงทรวงนี้ยังพลีนาง
ยามสิ้นค่าสิ้นคุณจักหนุนนุช
ใสพิศุทธิ์ผุดผ่องหาหมองหมาง
แม้นเจ้าเห็นเช่นพลอยด้อยรางชาง
จักมิร้างจางสวาสดิ์ยอมขาดใจ
เฉกเจ้าดวงดอกรักช่อหักหล่น
ก็กรอบป่นบนเคยเชยไสว
หากระสานซ่านเซ็นกระเด็นไกล
ยังเกลือกไปในท่ามงดงามเนา
ปภัสร์
๒๗ ธันวาคม ๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
