[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาญจนธโร]

เมื่อกิ่งรักหักรานจากก้านช่อ
เคยละออล้อลมซบซมเหมือน
มิอาจฟื้นฝืนเฝ้าคอยเขาเยือน
จำบิดเบือนเลื่อนลาน้ำตาริน

คงถึงคราราโรยจึงโหยไห้
เสียงจากใจใกล้ขาดสวาทสิ้น
หลงเงาภาพอาบทรวงทุกห้วงจินต์
รอยถวิลกลิ่นเนื้อก็เจือจาง

จึงเดียวดายปลายฟ้ามิกล้าฝัน
แม้หนาวสั่นกลั้นเจ็บเก็บรอยหมาง
จำเจียมตัวเจียมตนให้พ้นทาง
ลืมรักร้างพรางโศกทิ้งโลกย์ลวง

ถูกตรวนตรึงขึงข่มในหล่มภักดิ์
ยอมจมปลักรักปละริมสระสรวง
ให้โคลนตมถมตายมิหมายทวง
เคยบำบวงทรวงนี้ยังพลีนาง

ยามสิ้นค่าสิ้นคุณจักหนุนนุช
ใสพิศุทธิ์ผุดผ่องหาหมองหมาง
แม้นเจ้าเห็นเช่นพลอยด้อยรางชาง
จักมิร้างจางสวาสดิ์ยอมขาดใจ

เฉกเจ้าดวงดอกรักช่อหักหล่น
ก็กรอบป่นบนเคยเชยไสว
หากระสานซ่านเซ็นกระเด็นไกล
ยังเกลือกไปในท่ามงดงามเนา

ปภัสร์