เดินย่างผ่านชานบ้านพาลใจวูบ
ลมไล้ลูบจูบผิวไซร้พลิ้วไหว
แอบหลบเร้นเป็นอยู่ประตูใด
อสงไขยไยนรกปกแผ่คลุม
นรกานต์ขานขับรับดวงจิต
ใคร่พินิจพิศเพ่งเล็งห้วงขุม
เดินยางกรายผายผ่านปานจะรุม
ดวงไฟสุมคุมเค้นเร้นซ้อนไป
ปิดประตูดูกลอนลอกซ้อนแน่น
ไม่คลายแคล้มแม้นกลัวตัวใจไหว
ดวงวิญญาพาผ่านซ่านฤทัย
แถลงไขใฝ่ดูรู้ไปแล้ว-
ยมฑูตขูดวิญญาสิ้นลาล่อง
ทำบ่วงคล้องจ้องลากพรากเป็นแถว
ดวงวิญญาณกาลตายคล้ายเป็นแนว
เปรียบดั่งแก้ว แคล้วร่วง พวงแตกไป
ปิดประตูรู้จิตจนพิศร้าง
หมดสิ้นทางพรางกรรมทำขุ่น,ใส
จากลาโลกโศก,สุข,ทุกข์สิ้นไกล
ผ่านห้วงใจใฝ่รู้ "ประตูตาย"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
