ไม่มีใครยืนยงอยู่คงที่
วันเดือนปีผ่านไปได้ประจักษ์ำ
ชีวิตร่วงโรยไปไวยิ่งนัก
ได้ตระหนักนึกรู้อยู่ในธรรม
มีหวั่นไหวไปบ้างอย่างที่เห็น
ทุกข์ลำเค็ญหัวใจไยถลำ
หลงรูปรสกลิ่นสีที่ชี้นำ
ไม่เคยจำซ้ำเจ็บเก็บนานมา
เปรียบเหมือนไม้ไกลฝั่งรอฝังกลบ
เหมือนชีวิตจวนจบพบโลกหน้า
อยู่ด้วยความมุ่งหวังสร้างศรัทธา
ปรารถนาความหวังดีมีให้กัน...
วันเดือนปีผ่านไปได้ประจักษ์ำ
ชีวิตร่วงโรยไปไวยิ่งนัก
ได้ตระหนักนึกรู้อยู่ในธรรม
มีหวั่นไหวไปบ้างอย่างที่เห็น
ทุกข์ลำเค็ญหัวใจไยถลำ
หลงรูปรสกลิ่นสีที่ชี้นำ
ไม่เคยจำซ้ำเจ็บเก็บนานมา
เปรียบเหมือนไม้ไกลฝั่งรอฝังกลบ
เหมือนชีวิตจวนจบพบโลกหน้า
อยู่ด้วยความมุ่งหวังสร้างศรัทธา
ปรารถนาความหวังดีมีให้กัน...
ชีวี ถึงครา ย่อมอาสัญ
กลับมุ่ง ละโมบ โลภดึงดัน
โรมรัน ขันแข่ง ยื้อแย่งชิง
คนวาย ตายดับ เพื่อทรัพย์สิน
โกงกิน หินทราย ได้ทุกสิ่ง
ทั้งที่ เงินทอง ใช่ของจริง
หลงอิง ความเท็จ สังเวชใจ