ทะยานหยั่งสังเวชแห่งเขตตน
ภวังค์วนล้นหลากซากสมัย
อัปมงคลทนทุกข์ ฤๅ สุขใด
จึ่งมอดไหม้ไฟดับที่ซับทรวง
อัตตาด่าสมมุติประดุจดาบ
จะซึ้งซาบหลาบเร้นหรือเป็นห่วง
กาลประกอบขอบขังในทั้งปวง
กำหนดหน่วงทวงทิศ อนิจจา
โศกนาฏกรรมล้ำลึกผนึกนิ่ง
บอกความจริงสิ่งฉาบเพียงคราบค่า
ย้อนวิโยคโลกล้นที่ทนมา
ท่วมอัตตาถ่าโถมชโลมคน
อัปลักษณ์ถักนิมิตประสิทธิ์ส่ง
และดำรงทรงสู่แต่ผู้ค้น
ประจักษ์จิตผิดพลาดฉลาดตน
ได้ยินยลพ้นพบบรรจบจริง
ภวังค์วนล้นหลากซากสมัย
อัปมงคลทนทุกข์ ฤๅ สุขใด
จึ่งมอดไหม้ไฟดับที่ซับทรวง
อัตตาด่าสมมุติประดุจดาบ
จะซึ้งซาบหลาบเร้นหรือเป็นห่วง
กาลประกอบขอบขังในทั้งปวง
กำหนดหน่วงทวงทิศ อนิจจา
โศกนาฏกรรมล้ำลึกผนึกนิ่ง
บอกความจริงสิ่งฉาบเพียงคราบค่า
ย้อนวิโยคโลกล้นที่ทนมา
ท่วมอัตตาถ่าโถมชโลมคน
อัปลักษณ์ถักนิมิตประสิทธิ์ส่ง
และดำรงทรงสู่แต่ผู้ค้น
ประจักษ์จิตผิดพลาดฉลาดตน
ได้ยินยลพ้นพบบรรจบจริง