หนึ่งวันของคนเหงา
หนึ่งวันของคนเหงา
ความโศกเศร้าเฝ้าจนท้อ
จึงร่ำน้ำตาคลอ
หนทางระย่อ...รอคอยใคร
เนิ่นนานผ่านความรัก
เพราะอกหักจักหวั่นไหว
เล่าเรื่องเฟื่องฟุ้งไป
ความอ่อนไหว...จนอ่อนล้า
หมดแสงแห่งความหวัง
อีกฝันฝั่งยังโหยหา
จากไกลไม่กลับมา
ฉันชินชา..เกินต้านท้าน
สองมือถือบางสิ่ง
ใจของหญิงวิ่งขับขาน
สัญญามาพบพาน
ความร้าวร้าน..นั้นเพราะเธอ
หทัยกาญจน์
๒๗ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
