เช้าประชุม...บ่ายรับยา
ขับวนซ้าย ป่ายขวา หาที่จอด
เต็มตลอด หนทาง สองข้างฝั่ง
ดำแดงขาว ยาวสั้น ติดกันจัง
รถคับคั่ง หลังหน้า ตึกอาคาร
เข้าแถวทิว คิวเคียง เรียงยื่นบัตร
หญิงชายถัด หนุ่มแก่ ชแรท่าน
ล้อผู้ป่วย ช่วยเข็น เป็นพิการ
ถึงทุราน บิดเบี้ยว รับเยียวยา
ล้วนคนไทย ใกล้.ห่าง จากต่างถิ่น
พอได้ยิน สื่อหมาย หลายภาษา
อยู่ในเมือง เรืองรุ่ง ทุ่งท้องนา
สูงเสียดฟ้า พงไพร บนไหล่ดอย
คุยโขมง โฉงเฉง ตะเบ็งบ้าง
นอนทอดร่าง นั่งขด มิถดถอย
เสียงพูดกัน สั่นกลัว ระรัวคอย
อุ้มเด็กน้อย ลอยรอ ตามหมอนัด
วัดส่วนสูง ตรวจไข้ หัวใจเต้น
มือแตะเส้น ชั่งน้ำหนัก ซักประวัติ
สูบบุหรี่ ร่ำสุรา แพ้ยาชัด
เคยผ่าตัด กี่มื้อ ดื้อยาไร
นั่งเนิ่นนาน พานเบิ่ง เถิงหมอณัช
จิตลอยลัด หมอฟ้า มาเชียงใหม่
ยิ้มแย้มหน้า ตาหลับ ประทับใจ
เสียงเรียกไข้..ทวี รพีกาญจน์...
กำลังคิดถึงหมอฯ สะดุ้งอ่ะครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
