ครึ้มเขา..เงาป่า..ใต้ฟ้าคราม

ลานสัประยุทธ์

เมื่อลานโล่งโรงรถเริ่มอุตลุด
เปลี่ยนเป็นลานสัประยุทธ์ แต่ย่ำรุ่ง
มีสาลิกาหัวกร่อนเคยร่อนกรุง
เป็นหัวหน้านังนุง ผงคลุ้งคลี

เรื่องเริ่มกรุ่นขุ่นกันแต่วันก่อน
เสียงแซ่ซัดสะบัดซ้อน บ่อนปาล์มสี
ถิ่นเคยเฝ้าเขาไฟบนไหล่ปลี
มีเจ้าสร้อยคีรี เข้ารี่ซ้ำ

เหตุต่างหมายมุ่งจานอาหารหมา
ซึ่งเหลือคาเม็ดครือแต่มื้อค่ำ
รสตับบดเนื้อบุบน้ำซุปดำ
คุ้มกว่าก่ำแกลบเกลือกกระเดือกกลืน

สร้อยคีรีมีพวกตามอีกสามหน่อ
ที่ปีกคล้ำดำข้อชื่อซอฝืน
เพราะเสียงแหบแสบฝาดเหมือนกวาดฟืน
แต่ชอบโก่งโย่งยืน อยู่ยับยับ

อีกสองนางเจ้าเนื้อใส่เสื้อกั๊ก
ชื่อปองสม ส้มหมัก ขยักขยับ
แต่เร็วรี่ผีไล่กว่าใครนับ
พรวดเดียววับสลับทึ้งไปครึ่งชาม

ส่วนหัวกร่อนเห็นกรายแถวปลายทุ่ง
เป็นนักเลงเก่งฟุ้งให้คุ้งขาม
เคยฟัดกับกะยางหว่างแคคราม
กับคู่ตามรุ่นน้องอีกสองตัว

ยังกางเขนปีกขาวอีกสองเขือ
แต่ไม่เชื่อเรื่องชิงเศษทิ้งถั่ว
รักสงบหลบแนวอยู่แถวครัว
จู๋จิ้วจิ้วหวิวระรัวแต่สางลา

เช้าวันนั้นวันใสเริ่มไอหนาว
เสียงโคล้ง ! เคล้ง ! เฉ่งฉาว ราวฟ้าผ่า
ตามด้วยผั่วะพึ่บพั่บเผียะพับพา
ชามข้าวหมาคะมำคว่ำกระจาย

เจ้าหัวกร่อนหรือเกรงนักเลงก้อย
นกเขาไฟเศษฝอย เดี๋ยว..สร้อยหาย
กางปีกหราอ้าปากหวังฝากลาย
นกกะยางรุ่นยาย ยังพ่ายเยิน

แต่ลืมว่าปีกใหญ่ใช้อากาศ
อันมิอาจฟาดดินให้บินเหิน
มันปวกเปียกป้อแป้เป็นแย้เดิน
ดูเก้งก้างกางเกิน กะก็องกอย

ผิดเจ้าสร้อยคีรีที่ตัวเล็ก
แต่ใจเหล็กผิดเหล่าทั้งเข้า-ถอย
โฉบบินจิกพลิกพลัดสะบัดลอย
เจ้าซอฝืนก็คอยเก็บรอยยำ

ฝ่ายลูกน้องสองตัวเจ้าหัวกร่อน
บินไปซ่อนคอนมะขามแต่ชามคว่ำ
สมจริงจริง สมคงได้ใช้ประจำ
ถ้าอิ่มหนำน้องได้ งาน..ไม่เอา

แม่ปองสมส้มหมักนักหาเหตุ
ยังสังเกตการณ์อยู่ประตูเสา
ร้องอืดอืดอู้อู้เหมือนดูเบา
ว่าเอี้ยงเจ้าเขลาแท้แพ้แบเบอร์

รูปมวยคงลงความเป็นตามคาด
เจ้าหัวกร่อนผู้ฉกาจ แต่อาจเผลอ
ต้องบินหนีนกน้อยไม่ค่อยเจอ
ดูร่าเร่อกระเชอรั่วรีบตัวเอียง

สร้อยคีรีซอฝืนหรือยืนย่าม
พาพวกตามตบตัดตวัดเฉวียง
จนหายลับเลยกลุ่มต้นพุมเรียง
เหลือแว่วเสียงเพียงปลายสอดสายลม

แล้วลานลองของข้อก็สงบ
มีแต่เสียงเหมือนสบอารมณ์สม
จิ๋วจิ๋วจู้กู่เช่นกางเขนชม
มีเม็ดกลมถ่มคายได้หลายเม็ด ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๒๖.๑๒.๕๔