มีเธอมีฉัน..เพื่อนกันตลอดไป
ดอกปีบกลีบบาง..ข้างหมอนอุ่น
พลิ้วผ่านม่านอรุณ...ละมุนฝัน
ฟ้ากำลังจะสาง...ระหว่างวัน
ฟังเสียงเธอ-ฉัน...ลั่น...เพื่อนเอย
ค่ำคืนตื่นดึก...ผลึกสร้าง
เปรียบนักเดินทาง....หน้าต่างเผย
รับแสงวันใหม่....ใจคุ้นเคย
ลมหนาดาวเอ๋ย...เปรย...รู้สึก
......................
นอนต่อดีไหม...ดวงใจถาม???
เขียนพจน์บทความ....ในยามดึก
ตื่นอ่านกลอนเก่า..นั่งเฝ้านึก
ถ้อยคำรำลึก....ตรองตรึกมา
ดอกปีกกลีบบาง...วางเคียงหมอน
สำเนียงเสียงผ่อน...อันอ่อนล้า
สบายดีหรือเปล่า...เจ้าแก้วตา
เพียงพบสบหน้า...แล้วล้าลับ
..............
จะเช้าแล้วแก้วตา...ว่าเพื่อนฉัน
นอนต่อแล้วกัน....ฝันสดับ
เก็บห้วงทรงจำ..ทุกคำพับ
ทุกกล่องห้องหับ...ประดับใจ
....................
แสงตะวันอันอุ่น..อรุณจ้า
ค่อยตื่นพบหน้า....ฟ้าสวยไหม??
"มีเธอมีฉัน..เพื่อนกันตลอดไป"
จดจำคำไว้...ในคืนนี้....
หทัยกาญจน์
๒๖ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
