เป็นแสงแรกแห่งอรุณอุ่นไอหนาว
น้ำค้างพราวสดใสเกาะใบหญ้า
หมอกสีเทาลอยคว้างอย่างบางตา
นกเริงร่าร่ำร้องก้องพงไพร
ลมรำเพยพัดแผ่วแว่วยินเสียง
ดั่งสำเนียงเย้าหยอกดอกไม้ไหว
ภุมรินบินจากฝั่งฟากใด
หรือหลงใหลบุบผาแห่งราตรี
หอมอบอุ่นไอหนาวในเงาฝัน
ก่อนตะวันผ่านคุ้งรุ่งรังษี
สัมผัสแผ่วอบอุ่นสุนทรี
หวานวจีพร่ำพลอดว่ายอดรัก
มิอยากห่างจากอกดั่งนกหนาว
กระซิบผ่าวเคียงปรางค์อย่างหน่วงหนัก
อกที่เราแอบอิงเคยพิงพัก
ยังสลักกลางจิตนิจนิรันดร์
เปรียว
น้ำค้างพราวสดใสเกาะใบหญ้า
หมอกสีเทาลอยคว้างอย่างบางตา
นกเริงร่าร่ำร้องก้องพงไพร
ลมรำเพยพัดแผ่วแว่วยินเสียง
ดั่งสำเนียงเย้าหยอกดอกไม้ไหว
ภุมรินบินจากฝั่งฟากใด
หรือหลงใหลบุบผาแห่งราตรี
หอมอบอุ่นไอหนาวในเงาฝัน
ก่อนตะวันผ่านคุ้งรุ่งรังษี
สัมผัสแผ่วอบอุ่นสุนทรี
หวานวจีพร่ำพลอดว่ายอดรัก
มิอยากห่างจากอกดั่งนกหนาว
กระซิบผ่าวเคียงปรางค์อย่างหน่วงหนัก
อกที่เราแอบอิงเคยพิงพัก
ยังสลักกลางจิตนิจนิรันดร์
เปรียว
ไออกอุ่น หนุนนอน ยังรอนร้าว
ไออกสาว พราวพรม ที่ห่มฝัน
ไออกเธอ อบอุ่น กรุ่นตะวัน
ไออกนั้น พลันจาก ซากรักลวง
เหลือแต่เพียง เงาใจ ใครคนนั้น
ที่ผ่านผัน บั่นใจ ให้รักร่วง
เธอหลอกกัน ฉันเป็น เช่นคนควง
เจ็บในห้วง หัวใจ ไร้คนมอง
นางฟ้า ชาลี
ไออกสาว พราวพรม ที่ห่มฝัน
ไออกเธอ อบอุ่น กรุ่นตะวัน
ไออกนั้น พลันจาก ซากรักลวง
เหลือแต่เพียง เงาใจ ใครคนนั้น
ที่ผ่านผัน บั่นใจ ให้รักร่วง
เธอหลอกกัน ฉันเป็น เช่นคนควง
เจ็บในห้วง หัวใจ ไร้คนมอง
นางฟ้า ชาลี