เป็นแสงแรกแห่งอรุณอุ่นไอหนาว
น้ำค้างพราวสดใสเกาะใบหญ้า
หมอกสีเทาลอยคว้างอย่างบางตา
นกเริงร่าร่ำร้องก้องพงไพร
ลมรำเพยพัดแผ่วแว่วยินเสียง
ดั่งสำเนียงเย้าหยอกดอกไม้ไหว
ภุมรินบินจากฝั่งฟากใด
หรือหลงใหลบุบผาแห่งราตรี
หอมอบอุ่นไอหนาวในเงาฝัน
ก่อนตะวันผ่านคุ้งรุ่งรังษี
สัมผัสแผ่วอบอุ่นสุนทรี
หวานวจีพร่ำพลอดว่ายอดรัก
มิอยากห่างจากอกดั่งนกหนาว
กระซิบผ่าวเคียงปรางค์อย่างหน่วงหนัก
อกที่เราแอบอิงเคยพิงพัก
ยังสลักกลางจิตนิจนิรันดร์
เปรียว
น้ำค้างพราวสดใสเกาะใบหญ้า
หมอกสีเทาลอยคว้างอย่างบางตา
นกเริงร่าร่ำร้องก้องพงไพร
ลมรำเพยพัดแผ่วแว่วยินเสียง
ดั่งสำเนียงเย้าหยอกดอกไม้ไหว
ภุมรินบินจากฝั่งฟากใด
หรือหลงใหลบุบผาแห่งราตรี
หอมอบอุ่นไอหนาวในเงาฝัน
ก่อนตะวันผ่านคุ้งรุ่งรังษี
สัมผัสแผ่วอบอุ่นสุนทรี
หวานวจีพร่ำพลอดว่ายอดรัก
มิอยากห่างจากอกดั่งนกหนาว
กระซิบผ่าวเคียงปรางค์อย่างหน่วงหนัก
อกที่เราแอบอิงเคยพิงพัก
ยังสลักกลางจิตนิจนิรันดร์
เปรียว